فصل بهاره

خودت را باورڪن پرنده هایےڪه روے شاخه نشستند هرگز ترس از شڪستن شاخه ندارند، زیرا اعتماد آنها به شاخه نیست؛ به بالهایشان است.

آرامشِ بی حاشیه بودن، میاَرزه به هزار لذتِ توچشم بودن👌

قورباغه ای در همسایگی ماری لانه داشت، هرگاه قورباغه بچه ای به دنیا می‌آورد، مار آمدی و بخوردی. قورباغه با خرچنگی دوست بود.به پیش خرچنگ رفت و گفت: ای برادر! تدبیری اندیش که مرا خصمی قوی و دشمنی بی‌رحم است. نه در برابرش مقاومت می توانم کرد و نه توان مهاجرت دارم، چرا که اینجا مکانی است خرم و زیبا، در نهایتِ آسایش. خرچنگ گفت: قوی پنجگان توانا را جز با مکر نتوان شکست داد. در این اطراف راسویی زندگی می کند، چند ماهی بگیر و بکش و از جلوی خانه ی راسو تا لانه ی مار بیافکن، راسو یکی یکی میخورد و چون به مار رسد او را هم می‌بلعد و تو را از رنج می رهاند. قورباغه با این حیله مار را هلاک کرد. چند روزی بگذشت، راسو دوباره هوس ماهی کرد، بار دیگر به دنبال ماهی در آن مسیر راهی شد، پس قورباغه و همه بچه هایش را خورد. این افسانه گفته شد تا بدانیم که حیله و مکر بسیار بر خلق خدا موجب هلاکت است! 📚کلیله و دمنه

از هرچه می‌رود        سخن دوست خوشتر است     پیغام آشنا نفسِ روح پرور است              #سعدی       

‌‌‌‌‌  تا نڪَاهت می‌نشیندبر دلم صــد بهــارمی‌ریزد از چشمان من #آنااڪیاجمالی

شعر بهانه است دارم بلند ،بلند به تو فکر میکنم... #سیدعلی_صالحی