پداگوژی فرودستان

✅ شماره مارس ۲۰۲۴ ⭕ شماره مارس/مارچ جوپل، فصلنامه مطالعات سیاست و رهبری آموزش عالی، Journal of Higher Education Policy And Leadership Studies بارگذاری شده است. این شماره با موضوعات متنوعی در حوزه سیاستگذاری و حکمرانی آموزش عالی از پژوهشگران و استادان دانشگاههای ایران، کانادا، امریکا، چین، اندونزی، ازبکستان، آفریقای جنوبی و هندوستان منتشر شده است. برای دسترسی به محتوای مقالات به لینک پیوست مراجعه شود. https://johepal.com 🆔 khorsanditaskoh

📕 بین المللی شدن یادگیری از دیگری است! 🦠پروفسور مریان لارسن ✏️ مصاحبه/ترجمه: خورسندی 💢 منبع: جوپل پرسش یکم: بسیاری از دانشگاهها در جهان توسعه یافته درحال بازارزیابی استراتژی های بین المللی شدن آموزش عالی هستند. آنها در جستجوی ارزش هایی نظیر برابری، تنوع، دربرگیرندگی بیشتر، و توسعه رویکردهای جامع برای تعامل جهانی هستند. رویکرد جدید بین المللی شدن فراتر از نسخه سنتی آن است که غالبا روی تحرک و جابجایی دانشجو و استاد متمرکز بود. به عنوان یک پژوهشگر نامدار و شناخته شده آموزش عالی بین المللی از دنیای توسعه یافته، چه استراتژی ها یا سناریوهایی را برای آینده بین المللی شدن آموزش عالی در جهان کمتر توسعه یافته محتمل و یا پیشنهاد می کنید؟  مریان لارسن: با توجه به سابقه و سنت استعمار و تاکید بیش از اندازه جهان معاصر بر ارزش گذاری دانش از جهان شمال (The Global North)، به ویژه غرب، بدگمانی هایی در مورد بین المللی شدن در بافتارهای اجتماعی جهان جنوب (The Global Global) شکل گرفته است. در واقع، سابقه ای طولانی از بین المللی شدن آموزش عالی وجود دارد که به ویژه از منظر تحرک دانشگاهی و همکاری های پژوهشی نابرابر به نفع دانشگاه های جهان شمال بوده است.  با وجود این بدگمانی ها، بسیاری از دانشگاه‌های «گلوبال ساوث» (جهان جنوب) در زمینه سیاست های بین المللی شدن، در مسیر دانشگاههای «گلوبال نورث» (جهان شمال) حرکت کرده‌اند. به عبارت دیگر، همان رویکردها و سیاست های که در دانشگاههای غرب رایج یود، رهبری دانشگاههای جهان جنوب هم  در پی ایجاد «درآمد» و ارتقاء «رتبه» جهانی دانشگاه بوده اند.  در سال های اخیر شاهد هستیم که برخی از دانشگاهای جهان جنوب در حال تجربه روش‌های نوآورانه‌ای در بین المللی شدن هستند که بهترین مطابقت را با زیست بوم دانشگاهها و موسسات آموزش عالی آنها داشته باشد. به عنوان نمونه، روش‌های تفکر جدید درباره بین المللی شدن آموزش عالی در جهان جنوب در حال شکل گیری است که مفهوم غالب و غربی بین المللی شدن را به چالش می کشد.   از منظر آینده بین المللی شدن در جهان جنوب نیز، شاهد انعطاف پذیری و ابتکارات فرهنگی پاسخگوتری در دانشگاههای جهان جنوب هستیم که در آن آموزش عالی بین المللی متناسب با زمینه ها و نیازهای محلی و محیطی گسترش می یابد. در برخی از کشورهای آسیایی، بین‌المللی‌شدن را به عنوان راهی برای حضور در جامعه جهانی و القای حس ملی گرایی و ایجاد حس غرور ملی، و دانشجو و دانش آموخته بین المللی به مثابه سفیران کشور مفهوم سازی شده است.  بسیاری از کشورهای پسا-استعماری در جهان جنوب، بین المللی شدن آموزش عالی را دریچه ای برای استعمارزدایی می بینند. با این فرض که بین المللی شدن می تواند بخشی از فرآیندهای گسترده‌تر مرتبط با استعمارزدایی باشد. این امر مستلزم رد ایده بین‌المللی‌ شدن معادل غربی‌سازی آن، و در نهایت توسعه رویکردهای بومی و محلی‌ بین‌المللی‌ شدن است که متناسب با نیازهای زیست بوم آموزش عالی است.  به طور خاص، ما شاهد شنیدن صداهایی از میان پژوهشگران آفریقایی و دیگر محققان جهان جنوب هستیم که در حال تلاش برای استعمارزدایی از بین المللی شدن آموزش عالی در معنای غربی سازی آن هستند و در صدد برآمده اند تا رویکردها و سیاست های توسعه را با ابتنا بر نیازهای بومی و بافتارهای اجتماعی محلی گسترش دهند.  به گمانم، آینده بین‌المللی‌ شدن آموزش عالی باید در مسیر کاهش دوگانه سنتی «جهانی(شدن)» و «بومی(ماندن)» و به سوی تعاملات بیشتر «منطقه ای» باشد. بین‌المللی‌ شدن شامل یادگیری از دیگران است؛ به‌ویژه یادگیری از آنهایی که مجموعه‌ای متنوع و متفاوت از چشم اندازها و راه حل های فرهنگی را برای درک و فهم شدیدترین مسائل و مشکلات جهان امروز ما ارائه می‌دهند. ما می توانیم آن افق ها و راه حل ها را در سطوح محلی، منطقه ای و جهانی پیدا کنیم و توسعه ببخشیم.  بنابراین بازاندیشی بین‌المللی‌ شدن آموزش عالی از منظر جهان جنوب مستلزم بازاندیشی در تقسیم‌بندی‌های ساخته‌شده سنتی میان «محلی»، «منطقه‌ای»، «ملی» و «جهانی» است. ما شاهد تلاش‌های بیشتری برای منطقه‌ ای شدن (به عنوان بخشی از بین‌المللی‌ شدن) و همکاری‌های جنوب و جنوب هستیم؛ رویکردی که در آن نظریه (تفکر) و کنش (عمل) بومی و محلی نشانه شهروند «جهان وطنی» بودن است. پرسش دوم: همانطور که به خوبی می دانید، بین المللی شدن آموزش عالی یک امر پویا و یک چشم انداز در حال تحول است که با روندهای مختلفی شناخته می شود. روند کنونی بین المللی شدن آموزش عالی، بویژه در دانشگاه های برجسته کانادا چگونه است؟  ادامه در لینک پیوست …. https://johepal.com/article-1-634-en.html شماره جدید جوپل (مارس/مارچ ۲۰۲۴) ساعاتی پیش بارگذاری شده است. https://johepal.com 🆔 @khorsanditaskoh

🔴 موفقیت جوپل در Web of Science (WoS) https://johepal.com 💎سبب افتخار و خوشحالی است که اعلام شود فصلنامه جوپل Journal of Higher Education Policy And Leadership Studies موفق به پذیرش در فهرست منابع نوظهور (emerging sources) وب آو ساینس (آی اس آی سابق ISI) شده است. در ایمیلی که از سوی کلریویت انلیتکس Clarivare Analytics دریافت کرده ایم، آمده است: “Journal of Higher Education Policy And Leadership Studies has been selected for inclusion in the Web of Science™. Articles published after 2020 , beginning with 1(1), will be included in the following products: • Emerging Sources Citation Index” …. 💎 بی تردید این دستاورد علمی مرهون تلاش های بی وفقه همکاران بادانش و پرتلاشی است که چهار سال بی توقع، پرانرژیک و شبانه روز زحمت کشیده اند. 🔰 پداگوژی فرودستان ‏🆔 @khorsanditaskoh

هر جا نوروز است آنجا ایران است! 🆔 @khorsanditaskoh 🔰 پداگوژی فرودستان

پداگوژی دوستی و دوست-ترا‌پی علی خورسندی دوستی ‌ها و رفاقت های میان-فردی اغلب در معنادارتر کردن بادگیری در مدرسه و دانشگاه نادیده گرفته می شود. در حالیکه تجربیات روزمره دوستی و رفاقت میان دانش آموزان و دانشجویان در عمق بخشیدن به یادگیری و کیفیت بخشی تجربیات آموزشی بسیار اثرگذار است. بخش قابل توجهی از فلسفه گسترش یادگیری های تیمی team learning در مدارس امروز جهان ریشه در «پداگوژی دوستی» دارد. یادگیری های تیمی و گروهی از حلقه های پنهان و سرکوب شده تعلیم و تربیت ماست. برخلاف الگواره های سنتی و فرهنگی بسیار غنی این قلمرو، نظام آموزشی ما یکی از فردگراترین سیستم های آموزشی جهان است. افزون بر تاثیر پداگوژی دوستی بر رشد اجتماعی و توسعه شناختی دانش آموزان، جنبه های درمانی دوستی یا رفیق تراپی در محیط آموزشی غیر قابل انکار است. در نهایت خستگی و فرسودگی تحصیلی یک همکلاسی رفیق است که همچون داروی آرامبخش همیشه همراهتان است. یک روانشناس (یک رفیق خوب) در کانال واتسپی خود نوشته بود، «انسان های هم فرکانس همدیگر رو از فاصله های دور پیدا می کنند، توی یك مدار قرار می گیرند، فقط کافیه بشینی کنارشون، هنوز حرف نزده همه خستگی‌هات می پرد! یک سری رفقا اصلاً خود ویتامین هستند!» 🆔 @khorsanditaskoh مقاله زیر، کار میدانی جالب و متفاوتی است در خصوص تاثیر دوستی ها و رفاقت ها در فرایند یادگیری دانش آموزان! https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/09669760.2016.1189813

🌓 پداگوژی قبیله!؟ علی خورسندی جایی که سیاست ما را از هم جدا می سازد و همه را از هم بیگانه و گاهی منفور می خواهد، بهترین هایی هستند که ما را به هم آشنا می کنند، و از ما فرقه نمی سازند! «هنر» یکی از بهترین هاست؛آنگونه که زبانزد است، مرجع وصال است! و ورزش که مرجع دوستی است (ویدئوی بالا). به راستی، جای هر دوی اینها در نظام آموزشی عمیقا تهی و بی پناه است. دست های بازار، نخبگان قدرت، و ایدئولوگ ها سه مرجع سنتی حکمرانی آموزش رسمی هستند. گفتمان حاکم بر عملکرد این سه مرجع با ابتنا بر «منازعه» و گاهی «ستیز» است. حکمرانی سنتی بر نهاد آموزش، از شهروندان «رقیب»، از جامعه «طبقه»، از ملت «فرقه»، و از کشور «قبیله» می سازد. به گفتمانی تازه نیاز داریم! گفتمانی که بر پایه همزیستی و مرافقت است؛ نوعی از نظام آموزشی که میان شهروندان همدلی ایجاد می‌کند؛ از آنها رقیب نمی سازد. ما به مرجع چهارمی نیاز داریم تا‌ بنیان های گفتمان جاری آموزش را به چالش بکشد. ما به کنشگران اجتماعی نیاز داریم که کوششان در برابر «تنازع فرقه ها» باشد! 🆔 @khorsanditaskoh

🌹I'm happy with a pomegranate!!!! سپاس از استاد سرکار آرانی بخاطر هدیه صبحگاهی به این زیبایی! دکتر سرکار آرانی زندگی را اینگونه شفاف و زیبا می پندارند! 🆔 @khorsanditaskoh

🟠 کیفیت قربانی سیاست زدگی! 🔹️تعداد دانشگاه‌های کشور با افزایش شش موردی همراه و از ۶۳ به ۶۹ رسیده است. اما از لحاظ کیفیت، دانشگاه‌های مطرح کشور با شیب تند سقوط همراه بوده‌اند. 🔹️دانشگاه تهران با ۱۰۰ پله تنزل در زمره دانشگاه‌هایی قرار گرفته که در رده ۵۰۱ تا ۶۰۰ دنیا تعریف می‌شوند. 🔹️دانشگاه علم و صنعت با ریزش ۱۰۰ پله‌ای همراه بوده؛ دانشگاه شهید بهشتی با افت ۳۰۰ پله‌ای جایگاه جهانی خود روبه‌رو شده؛ تربیت مدرس اما بدون تغییر روی همان نقطه ۶۱۰ الی ۷۰۰ باقی مانده و بعد از آن دانشگاه صنعتی امیرکبیر نیز امسال هم مانند دو سال گذشته در جایگاه ۷۰۱ الی ۸۰۰ باقی مانده است. 🆔 @khorsanditaskoh https://farhikhtegandaily.com/amp/61475/افت-دانشگاه-در-روزهای-سیاست%E2%80%8Cزدگی/

✅ استهلاک «اعتماد» به حاکمیت «کنکور» علی خورسندی فلسفه کنکور، برنهادن برابری در دسترسی به فرصت های آموزش عالی و گسترش عدالت آموزشی بود. پس از ۵۵ سال از برگزاری اولین کنکور، آشکار است که این روش ورود به آموزش عالی یکی از ناکارآمدترین شیوه های رقابت برای رسیدن به صندلی های مرغوب دانشگاه و نیز ناعادلانه ترین ساختار پذیرش دانشجوست. برخورداران انحصاری کنکور غالبا سه طبقه اند. اولین برخوردار اصلی، مافیای کنکور است. کنکور برای مافیا مرجعی پولساز و سودزا است (مثال گزارش بالا!). طبقه کامیاب جامعه (برخورداران اقتصادی) و منتفعان رانتی (برخورداران خاص) دو‌ گروه دیگر از بهره مندان اصلی کنکور هستند. کنکور بر خلاف فلسفه ایجادی خود مرجع افزایش نابرابری‌های آموزشی و شکاف اجتماعی شد. فرسایش عمومی اعتماد به حاکمیت آموزش عالی و از بین رفتن تدریجی سرمایه اجتماعی دانشگاه آشکارترین پیامد این وضعیت است. ذایل شدن اعتماد مردم به عادلانگی حکمرانی از پیامدهای پسین آن است. گام مهم برای «فهم مساله» و «اصلاحات سیاستی»، اهتمام به پذیرش عارضه های اجتماعی و سیاسی ناشی از انحصاری شدن و ناعادلانه بودن کنکور است. 🆔 @khorsanditaskoh

🟤 تکامل معکوس دانشگاه علی خورسندی سه هزار سال پیش، از سپیده دم اولین روزی که گفتمان آموزش نوشتاری (آموزش مبتنی بر متن) جایگزین گفتمان آموزش شفاهی (انتقال سینه به سینه) شده است، «هسته سخت» آموزش هیچگاه تغییر ماهوی و اساسی نکرده است. در آموزش عالی هم همین گونه بوده است. در هشتصد سال اخیر نظام ها، نسل ها، و مکاتب فکری مختلفی را در آموزش عالی تجربه کرده ایم؛ ولی «متن» همچنان متن است حتی اگر صفحه نمایشگر جای کاغذ و دفتر و قلم را گرفته باشد. اگرچه تکنولوژی آموزشی رشد فزاینده ای داشته است، در نهایت، این تعامل علمی و عاطفی استاد و دانشجوست که هسته سخت دانشگاه است. و یا اگرچه یادگیری مجازی همه جهان آموزش عالی را تسخیر کرده است، میز و صندلی کماکان هسته سخت کلاس درس است. از لحاظ ساختار آموزش عالی هم کماکان همین گونه است. حتی اگر «یوتیوپ» که به باورم جامع ترین سیستم آموزشی و غنی ترین دانشگاه اجتماعی جهان است و ما شهروندان درون-وطنی گرفتار فیلترینگ و خودتحریمی از آن شده ایم، ولی معماری سنتی دانشگاه و حضور فیزیکی در آن همچنان بالاترین مطلوبیت و محبوبیت را دارد. هسته سخت آموزش عالی همان دارایی های مشهود دانشگاه است. استاد، دانشجو، برنامه درسی، طرح درس، کلاس درس، معماری دانشگاه، منابع مالی، سیستم ارزشیابی، شیوه نامه ها و آئین نامه های آموزشی، حکمرانی و مدیریت و رهبری آموزشی و موارد این چنینی دارایی های مشهود دانشگاه و ارزش های سازمانی آموزش عالی هستند. در حقیقت، آن چیزیکه پاشنه آشیل دانشگاه ماست، نه «هسته سخت»، بساکه «هسته نرم» آموزش عالی است. آزادی علمی، استقلال حکمرانی، دایورسیتی، کولیجیالیتی، زیست آکادمیک، امنیت روانی حضور، کثرت گرایی آکادمیک، و موبیلیتی نخبگانی هسته های نرم آموزش عالی هستند. هسته های نرم، دارایی های نامشهود و ارزش های بنیادین دانشگاه هستند. دارایی های نامشهود دانشگاه از قرن هفدهم به این سو، بطور فراینده ای در جهان پیشرفته رو به تکامل خلاق بوده است. اما طی ۱۷۰ سالی که آموزش عالی نوین را در بافتار اجتماعی خود جا داده ایم، همواره گرفتار «تکامل معکوس» بوده ایم. و آن اینکه دارایی های نامشهود دانشگاه کماکان گرفتار تنگ نظری های سیاستی و انسداد ایدئولوژیک بوده است. حکمرانی آموزش عالی در دنیای کنونی نیازمند سطح بالایی از گشودگی ایدئولوژیک و پرهیز از تنگ نظری های سیاستی است. تجارب موثر و روال مطلوب در دانشگاههای برجسته و ممتاز نشان می دهد که تنوع حضور ایدئولوژی های فکری در دانشگاه نه تهدید است و نه تحدید؛ بلکه فرصت است برای ظرفیت سازی های علمی، گفت و گوهای پارادایمی، و امکان خلق پارادایم های بومی برای عرضه در عرصه های بین المللی! 🆔 @khorsanditaskoh 🔰 پداگوژی فرودستان