B. u l e n t e. n😎😋🤣🤣🤣😜

Since the beginning of the war, more than 2000 civilians have been killed by Russian missiles, according to official data. Help us protect Ukrainians from missiles - provide max military assisstance to Ukraine #Ukraine. #StandWithUkraine

🥀 Your hardest battle is between what you know in your head and what you feel in your heart. 🥀 🍂

የሚገጥሙህ ፈተናዎች ከጥንካሬህ ጋር ያስተዋውቁሃል። -- Epictetus --

Admit it..... MOM ♥️

Admit it..... MOM ♥️

​▬▬ ስለ #እናት ይህንን ያውቁ ኖሯል❓ ▬▬ ➠ ወላጅ #እናት ልጅዋን በወለደች በመጀመሪያው ዓመት ውስጥ ከ750 ሰዓት በላይ የሚገባውን የእንቅልፍ ጊዜዋን ለልጅዋ ስትል ብቻ ታጣለች ። እናት ይች ናት❤️።

♥️Møm♥️ A mom is someone who....... wants to keep you from making mistakes, but instead lets you find your own way , even though her heart breaks in silence when you get hurt . 🤍Mom🤍 A mom is someone who.... Holds you when you cry, scolds you when you break the rules, Shines with pride when you succeed , And has faith in you even when you fail . 🖤Mom🖤 A mom is,someone who..... Doesn't tell you that she loves you , she shows you. And didn't tell me how to live ; she lives and let me watch her do it. Mom❤️ 😍😍 She is always my heroine 😘

እኛ ሰዎች ልብ ከማንለው ባህሪያችን አንዱ አለመምሰል ነው. . . ለምሳሌ፦ ስንጠግብ እምንራብ፣ ስናገኝ እምናጣ፣ ስንታመም እምንድን፣ ስናዝን እምንደሰት፣ ሲሞቀን እሚበርደን በአጠቃላይ ስንኖር እምንሞት #አይመስለንም። ለዚህም ነው አንዱ የስሜት ማማ ላይ ስንሆን በፍፁም እምንወርድ እማይመስለን። በመሆኑም የትኛውም የስሜት ጥግ ላይ ብንሆን በማንኛውም ቅፅበት ተቃራኒውን ልናስተናግድ እንደምንችል ግንዘቤው ሊኖረን ይገባል ። ይህም በስሜት ማዕበል ለይና ታች ከመናወጥ ወጥተን በመጠኑም ቢሆን እንድንረጋጋ ይረዳናል! !

🏆 የፎቶ ውድድር #Code 3 🙇‍♀🙇‍♀ እንዳሸንፍ ላይክ አድርጉልኝ 🙇‍♀🙇‍♀ 🔰ፎቶ ለመላክ ፦ @Dave_apo1 🔰 ቻይናሉን ለመቀላቀል 🔰 t.me/Smart_profile t.me/Smart_profile

እኔ የመረጥኩት ብዙ ፍቅሩን ነው። ፍቅሩ በደሉን ይከድንብኛል። ለነፍሴም ሰላም የሚሰጠኝ ያ ነው።” አለችኝ በጣም በተረጋጋ መንፈስ። በልቤ ይዣት መኖር የምፈልገው ይህቺን እናቴን ነው። በብዙ ምክሯና ፍቅሯ በማይነቃነቅ የሞራል አለት ላይ የተከለችኝ እናቴን። “እሺ!” ከማለት ውጪ እሷ ላለችበት የፍቅር ልእልና መልስ አልነበረኝም። “ደግሞም ልጄ የተበደልነው ህመም ከበደልነው በላይ የሚጠዘጥዝ እንደሆነ ስለሚሰማን የተደረገብን እንጂ ያደረግነው የሚፈጥረው ቁስል አያመንም እንጂ አባትሽን ከበደለኝ በላይ በድዬዋለሁ። ምናልባትም እኔ ካለፍኩት ስቃይ ያለፈ ተሰቃይቷል።” አለችኝ ቀጥላ። ‘አንቺ በየሆስፒታሉ ስትሰቃዪ እሱ ሚስት አግብቶ ወልዷል። የወለዳትን ልጅ ድሯል። እንዴት ተሰቃየ?’ ልላት ነበር ያሰብኩት። እንደ እማዬ ፍቅርና ቅንነት የሞላበት ሀሳብ ባልታደልም ይሄን ማለት ቅን ሀሳቧን በክፋት የመበረዝ ሀጢያት ስለመሰለኝ ዝምታን መረጥኩ። በሰዎች የእለት ተዕለት ኑሮ ውስጥ የማይቀየር አንድ ህግ አለ። የሰዎች ድርጊት የሀሳባቸው ልጅ ነው። ልምዳቸው ደግሞ የሀሳባቸው የልጅ ልጅ ነው። ታስባለህ– ታደርጋለህ– ልምድህ ይሆናል። ድርጊትህ ወይም የየዕለት ልምድህ በሀሳብህ ያረገዝከውን አንኳር ይመስላል። በሚቀጥለው ቀን አባቴ እናቴን ሊያያት ሲመጣ እኔና ፍትህ ትዝታን ልናያት ሄድን። “እኔ የማንም እርዳታ አያስፈልገኝም። አንቺንም እሱንም አልፈልግም።” አለችኝ ትዝታ ከዛሬ በኋላ ጠበቃዋ ፍትህ መሆኑን ስነግራት። ከብዙ ልመና ቀረሽ ንግግር በኋላ ፍትህ ጠበቃ እንዲሆን በ‘ምንቸገረኝ’ ተስማማች። ትቻቸው ልወጣ ስል “ጠበቃ ልጅ አለሽ?” አለችኝ። “የለኝም። ምነው ጠየቅሽኝ? ትዝታ በልጅሽ እያስፈራራሽ ያለ ሰው አለ? ንገሪኝ? ማንም ቢሆን ከህግ አያመልጥም። በእኔ ልትተማመኚብኝ ትችያለሽ እባክሽ ንገሪኝ።” ከዚህ በኋላ ምንም ቃል አልተናገረችም። ትቻቸው ወጥቼ እንኳን የኔ ጭንቅላት ግን በሀሳብ እዚህና እዚያ መርገጡን አላቆመም። ከዚህ ቀን በኋላ አባቴ በየቀኑ እናቴጋ ይመጣል፣ ፍትህ በትዝታ ጉዳይ አዲስ ነገር ለማግኘት ቀን ሲሯሯጥ ይውላል… … አመሻሹን እማዬጋ መጥቶ አይቶን ወደቤቱ ይሄዳል ወይ ያድራል ፣ ካሳሁን በተመቸው ሰዓት ሁሉ ከእኔና ከእማዬ ጎን ይሆናል… ፤ እኔ የፍትህ ክፍል ማደሬን ትቼ ፍትህ ሆስፒታል የሚያድር ቀን እቤቴ አድራለሁ። ሌላውን ቀን ከእማዬጋር። …… በአንዱ ቀን አባቴ በትንሽዬ ካርቶን ያለ ነገር ሰጥቶኝ ሄደ። እቤቴ ገብቼ አየሁት። ደብዳቤዎች ናቸው። እማዬጋ የሌሉ እሱ የፃፈላት ደብዳቤዎች። አንብቤያቸው ስጨርስ አንድ ነገር ገባኝ። እማዬጋ ያሉት በሙሉ የፍቅር ደብዳቤዎች ናቸው። እሱጋ ያሉት ግን ቅሬታና በደል የተፃፈባቸው ናቸው። እንደ እማዬ አባባል እሱ አንዲትን በደል መርጧል። እሷ ለዘመናት የፍቅር ደብዳቤዎቹን ስታነብ እሱ ለዘመናት በደሉን እያነበበ ቂም ሲደምር ኖሯል። …… እሷ ከመስከረም እስከ ነሃሴ ላይ ናት። እሱ ግን ጳጉሜ 5 ላይ ነው። በሬ ሲንኳኳ ነው የባነንኩት “ፍትህ? እማዬ ምን ሆነች?” “ኸረ ምንም አልሆነችም። አባትሽ እሷጋ ሊያድር ነው። ወደቤት ከመግባቴ በፊት ስለትዝታ አንዳንድ ነገር ላውራሽ ብዬ ነው የመጣሁት።” “ነገ መድረስ የማይችል ጉዳይ ነው?” “ወሬው ይደርሳል። ……” ብሎኝ እጆቹን በአንገቴ ስር አሳልፎ ፀጉሬ መሀከል ጣቶቹን ሰክቶ ወደራሱ አስጠጋኝ። አንገቴ ስር ስሞኝ በሹክሹክታ “… ይሄ ግን ለነገ ማደር አይችልም ነበር።” አለኝ። 🌑ይቀጥላል➡️ ━━━━━━━◇የሀገሬ◇━━━━━━━ SHARE @Ye_Hagere_Wegoch SHARE @Ye_Hagere_Wegoch ━━━━━━━◇ወጎች◇━━━━━━━━

ራሴው ማበዴ ነው : #ክፍል_ሰባት : ✍ደራሲ:-ሜሪ ፈለቀ : : ....“ይሄ ኬዝ እንዲህ ቀልብሽን የሳበው የትኛው ነጥብ ነው? ግልፅ ማስረጃ ነው የተያዘባት። ራሷም ድርጊቱን መፈፀሟን አምናለች።” “ፍትህ ሰዎቹን ፈራሃቸው እንዴ?” “በፍፁም ፈርቼ አይደለም። ከእነሱ ጋር ስለመያያዙም ገና መላምት ነው ያለሽ።” ከፍትህ ጋር ሻይ እየጠጣን እየተነጋገርን ያለነው ስለትዝታ ነው። ትዝታ የ23 ዓመት ልጅ ናት። የአጎቷን ‘ፍቅረኛ’ በአጎቷ ሽጉጥ አራት ጊዜ ተኩሳ መግደሏን አምናለች። ለፖሊስ እጇን የሰጠችው ራሷ ናት። ለመግደል አበቃኝ ያለችው ምክንያት ለጥፊም የሚጋብዝ አይደለም። አጎት በአዲሳባችን ካሉ ባለሀብት አንዱ ነው። በተጨማሪም የሚንስቴር ወንድም ነው። ትዝታ አባቷ በ7 አመቷ ስለሞተ ያሳደጋት አጎቷ ነው። በ16 አመቷ ከጋብቻ ውጪ የወደቻትን ልጇንም እያሳደገላት ነው። “ሰውየው ምንም ነገር የማድረግ አቅሙ ያለው ሆኖ ሳለ ጠበቃ እንኳን የቀጠሩላት የእናቷ ዘመዶች ናቸው። አስበው ትዝታ ልጁ ማለት ናት። ሌላው የሟች ጉዳይ ነው። ሟች የናጠጠ ሀብታም ሰውዬ ፍቅረኛ ሆና እናትና አባቷ ግን ከልጃቸው እጅ ስባሪ ሳንቲም ያልተለገሳቸው እና ለእለት ምግብ የሚቸግራቸው ሰዎች መሆናቸው ሲደመር ፍቅረኛ እንዳላትም አለማወቃቸው የሚጎረብጥ ነገር አለው። ትዝታ የሆነን ሰው እየተከላከለች እንደሆነ ነው የሚሰማኝ።” “ማንን?” “እሱን ማወቅ ያንተ ድርሻ ነው። እ? ገብተህበታል?” “እሺ። ገብቼበታለሁ” ይበለኝ እንጂ እንዳላመነበት ያስታውቅበታል። “ፍትህ በህይወትህ ያልተለመደ ዓይነት ስኬት ላይ መድረስ ከፈለግክ ያልተለመደ ዓይነት ድፍረት ሊኖርህ ይገባል ከተራ መንገድ ለመውጣት ማፈንገጥ አለብህ ለእኔ ብለህ ብቻ እንድታደርገው አልፈልግም አንዲት እርምጃ ከመራመድህ በፊት አንተ እንድታምንበት እፈልጋለሁ።” አልኩት “እስቲ መጀመሪያ ከትዝታ ጋር የምገናኝበትን መንገድ አመቻቺልኝ” “ሌላው ችግር ይሄ ነው ጉዳዩን ውስብስብ እና አዳጋች የሚያደርገው ትዝታ ምንም አይነት መረጃ አትሰጥህም። መታሰር ነው የምትፈልገው። ጠበቃ እንዲኖራትም አትፈልግም። አንድ ሺህ ጊዜ ብትጠይቃት አንድ ሺህ ጊዜ የምትመልስልህ አንድ ዓይነት መልስ ነው ለማንኛውም ግን ነገ ቀጠሮ አለኝ እናገኛታለን።” በዚህ ጉዳይ ላይ እርግጠኛ ባልሆንኩበት ምክንያት ፍትህ ጥሩ ሰርቶ ማየት እፈልጋለሁ። እንድኮራበት እፈልጋለሁ። አባቱ እንዲኮራበት እፈልጋለሁ እሱም ራሱ በራሱ እንዲኮራ እፈልጋለሁ። “ፍትህ አባትህ ዛሬ ደብሮታል። አንተ ወደ ቤት ሂድ። እኔ እማዬጋ ልመለስ።” “ህምም እናቴጋ ሄዶ ነበር?” “አዎን” አልኩት ሂሳብ እንዲቀበሉን አስተናጋጅ ለመጥራት እጄን እያነሳሁ። እጄን ለቀም አድርጎ ያዘኝ። ደንግጬ አየዋለሁ “ይቅርታ ራሁ አስደነገጥኩሽ። ትንሽ አብረሽኝ ቆዪ?” አለኝ ያያዘውን እጄን አጥብቆ እየያዘው። በጭንቅላቴ እሺ አልኩት። ዓይኖቹን ሳያርገበግብ ስላፈጠጠብኝ ተጨነቅኩ። ዓይኔን ከዓይኑ ብነቅልም እንዳፈጠጠብኝ ይታወቀኛል። ምራቄን ስውጥ ጉሮሮዬ ያስተጋባል። ያልያዘውን እጄን ጣቶች ከጠረጴዛው ስር አፍተለትላለሁ። “ዓይኖቼን እንድታያቸው የግድ ስለስራ ነው ማውራት ያለብን?” ድምፁ ወፍራም ግን ለስላሳ ዓይነት ሆነ። የሰውነቴ ቆዳ ላይ እንደሆነ ሞገድ ሽው ሲል ይታወቀኛል “እያሳፈርከኝ ነው ፍትህ!” አልኩት። ባላየውም ፈገግ ማለቱን አውቄያለሁ። ባይናገርም አንደኛውን እጁን ዘርግቶ የጠየቀኝ ሌላኛውን እጄን መሆኑን ስላወቅኩ አቀበልኩት። እጆቼን ዘርግቶ ጣቶቼን እያያቸው ቀና ይላል። “ጣቶችሽ ያምራሉ።” ባለኝ ቅፅበት ተራ በተራ ሁለቱንም እጆቼን ጣቶቼጋ ሳማቸው። ሆነ ብሎ ከንፈሮቹን ጣቶቼ ላይ አቆይቶ የተሰማኝን ለማወቅ ዓይኖቼን ይፈልጋልበርግጌ ተነስቼ ልቆም ትንሽ ነበር የቀረኝ። ‘አገኘሁሽ’ አይነት ፈገግታ ፈገግ አለ። “ፍትህ ሰው እያየንኮ ነው?” “እና እኔ ምንአገባኝ? ዓይኑን የሚያሳርፍበት ቆንጆ ጎኑ ባይኖር ነው።” ብሎኝ የእጆቼን መዳፍ ተራ በተራ ሳማቸው። አይኔን ጨፈንኩ ልበል? “ስለአንቺ የማላውቀውን አንድ ነገር ንገሪኝ?” አለኝ ወደእኔ እየሰገገ ተጠግቶኝ። “ምንም አታውቅምኮ። ስለምንድነው ማወቅ የፈለግከው?” “አሁን እኔ ማወቅ ስለሚገባኝ ነገር” ድምፁ ልክ የሆነ ስሜት አይሰጥም። እንኳን ቃላት ሰካክቼ በስርዓቱ ላወራ የማስበውን እንኳን ይበትንብኛል። “ማለት?” “አሁን መስማትም ማወቅም የምፈልገው እነዚህን እጆች የሚጨብጣቸው ሰው አለመኖሩን ነው።(እጆቹ እጆቼ ላይ አስማታዊ መርመስመሳቸውን አያቆሙም።) ፤ ፀጉርሽ ውስጥ ጣቶቹን ሰክቶ የአንገትሽን ጠረን የሚምግ፣ ከንፈሮችሽን ጎርሶ በትንፋሽሽ እድሜውን የሚቀጥል፣ (ዓይኖቹ የሚጠራቸው የሰውነት አካሌ ላይ በስድ እይታ ያርፋሉ። እኔን ግን ምን እየነካኝ ነው? የምሰማው ድርጊት እየሆነ ያለ ያህል ይሞቀኛል።) በአይኖችሽ መስለምለም ቀኖቹን የሚያደምቅ፣ የሸሚዞችሽን ቁልፍ ከፍቶ… ” “እረፍ ፍትህ! እረፍ በቃህ! ማንም የለም!” አስቤ የተናገርኩት አልነበረም። አሁንም የቅድሙን ፈገግታ ደገመልኝ። እጆቼን ስለለቀቀልኝ ተነፈስኩ። ሆስፒታል ሸኝቶኝ ተመለሰ። ካፌ ተቀምጠን ያደረገውን እንዳላደረገ በቅጡ እንኳን ሳይጨብጠኝ ነው የሄደው። ተናደድኩ ልበል? ምን እየሆንኩ ነው? ምን እንዲያደርግ ነበር የፈለግኩት? ምናልባት የሚያደርገው ሁሉ ለብዙ ሌሎች ሴቶች ያደረገው ለእርሱ ምኑም ያልሆነ ይሆን? ምንዓይነቷ ቀሽም ነኝ? እማዬ አስር ጊዜ “ምን ሆነሻል?” ስትለኝ ራሴን ገስፃለሁ። እየሆንኩ ያለሁት በግሳፄ ማቆም የምችለው ጉዳይ ግን አልሆነም። “አባትሽ ስለመጣ ተናደሻል?” እማዬ ስትጠይቀኝ በራሴ በሸቅኩ። ምንም የኑሮ ማገር እንዳላፈነገጠብኝ ስለፍትህ በዚህ ጥልቀት ማሰቤ አናደደኝ። “ኸረ እማዬ… … ለምን እናደዳለሁ? አንቺ ደስ ካለሽ የኔ ደስታ ያ ነው።” “እንደምትጠዪው አውቃለሁ። አንቺን ደስ ካላለሽ ድጋሚ እንዳይመጣ እነግረዋለሁ።” “እማዬ አንደኛ አልጠላውም። አልወደውም ማለት እጠላዋለሁ ማለት አይደለም። ከመጥላትና ከመውደድ ፅንፍ መሃል ምንም ስሜት ማጣት አለ። እንደዛ ነው ለሱ ያለኝ ስሜት። ሁለተኛ የአንቺ ፈቃድ ይሁን እንጂ በተመቸው ሰዓት መጥቶ ሊያይሽ ይችላል።” የአባቴን ጉዳይ በጤነኛ ጭንቅላቷ ስትሆን ደፍራ አታወራኝም። በዚህ ሁሉ ስቃይዋ እሱን ማፍቀሯ እኔን መበደል የሚመስላት ይመስለኛል። ለእኔ አንዳችም የአባት ርህራሄ ያላሳየኝን ሰው ጭንቅላቷ እስኪዛባ ማፍቀሯ እኔ ለእርሷ ያደረግኩትን መልካምነት መደለዝ ይመስላታል መሰለኝ። ስለእውነቱ ሰውየውን አልወደውም። እሷ ስለምታፈቅረው ግን አልናደድባትም። ያንን ደግሞ ያስተማረችኝ ራሷ ናት። ‘ኩታ በየፈርጁ ይለበሳል።’ ትለኛለች። ለእሱ ያላት ፍቅርና ለእኔ ያላት ቦታ የሚጋጭም ፣አንዱ ሲጨምር ሌላው የሚቀንስም ፣ የሚወዳደርም አይደለም ስለዚህ እኔንና እሱን ለምርጫ አላቀርብላትም ሁለታችንንም በልቧ መያዝ ትችላለች “እማዬ አንድ ጥያቄ ልጠይቅሽ? ካልፈለግሽ አለመመለስ ትችያለሽ። ” “ጠይቂኝ!” “የእውነትሽን ያደረገሽን ነገር ረስተሽለት ነው? ይቅር ብለሽው ነው?” “በእርግጥ ይቅር ብዬው ነው። ያ ማለት ያደረገኝን ረስቼው ነው ማለት አይደለም አየሽ ሚሚሾ በደንብ ስሚኝ ከመስከረም እስከ ነሃሴ በፍቅሩ ከልሎ ፣ በርህራሄው ከብቦሽ፣ በሀዘንሽ አልቅሶ፣ በደስታሽ ፈንጥዞ ፣ በጉያው አሙቆ…ያከረመሽ ሰው ጳጉሜ 5 ላይ ቢበድልሽ የቱን ትቆጥሪበታለሽ? ብዙ ፍቅሩን ወይስ አንዲት በደሉን? ሰዎች ስሪታችን ሆኖ ከፍቅር ይልቅ በደል በደማችን ቶሎ ይሰርፃል

ወይም መንገድ መቀየር ያንቺ ምርጫ ይሆናል።” አለኝ። ለእኔ ያውራ ለራሱ ወይ ለሚስቱ አልገባኝም። ጭራሽ ያለውም አልገባኝም። ምን እየሆንን ነው? ጭራሽ እኔ የማወራው ነጭ እሱ የሚመልስልኝ ጥቁር!! እያበድን ነው እንዴ?… …ፀጥ ተባብለን ከቆየን በኋላ ተነሳ። ተመልሼ ሆስፒታል ስሄድ አባቴን ባላገኘው ደስ ስለሚለኝ መቆየታችንን ወድጄዋለሁ። ተከተልኩት። …… ቃል ሳንተነፍስ ሆስፒታል ደረስን። “እኔ በቃ ወደቤት ልሂድ! ከቻልኩ በኋላ ብቅ እላለሁ።” አለኝ ከመኪናው ሳይወርድ። ተሰናብቼው ወደ እማዬ ክፍል እየሄድኩ ካሳሁንን ከጭንቅላቴ ማውጣት አልቻልኩም። መከፋት የተጫነውን ፊቱን ከሀሳቤ ማደብዘዝ አቃተኝ። እማዬና ፍትህ ከክፍሉ ውጪ የሚሰማ ሳቅ እየተሳሳቁ ደረስኩ። ሰላም ብያቸው ሳልጨርስ “እኔ የምለው ጀብዱ ትወጃለሽኣ?” አለኝ ፍትህ የተጋነነ መገረም ባለው ድምፅ። የሰጠሁትን መረጃ አይቶት እንደሆነ ገብቶኛል። “ማን ይጠላል?” አልኩት። “እኔ!” አለኝ ኮስተር ብሎና አስረግጦ። “ሃሃሃሃ ፈሪ ነህ ማለት ነዋ! ሊያውም የምትጠላው ጀብዱን አይደለም። የሚጠይቀውን ድፍረትና risk ነው። ” እያልኩት ፊቱ ላይ ስስት ያለበት ፈገግታ ተንሰራፋ…… እያወራን ካለበት ስሜት የማይገናኝ ዕይታ እያየኝ ነው። “ምንድነው?” አልኩት ግራ ሲያጋባኝ። “ሳቅሽ!! ራሁ ድምፅ አውጥተሽ ሳቅሽ እኮ! ራስሽን ሰምተሽዋል?” እየፈነደቀ ነገር ነው ልበል? ድምፁ ውስጥ የምሰማው ነገር ምንድነው? ከመደሰት ያለፈ “እና?” “በፍፁም ድምፅ አውጥተሽ ስትስቂ ሰምቼሽ አላውቅማ።” (ስቄ አላውቅም ይሆን? መቼ ነው ለመጨረሻ ጊዜ የሳቅኩት? መቼስ ይሆን የሚያስቅ ነገር የሰማሁት? ከሁልጊዜው በላይ እንባን በሚያዘንብ ሁኔታ ተከብቤ ዛሬ ምን አሳቀኝ?) አሳፈረኝ። ያሳፈረኝ ዕይታው ይሁን አነጋገሩ አልገባኝም። ‘ተሽኮረመመች’ ተባብለው ከእማዬ ጋር ተሳሳቁብኝ። አፍንጫዬ አላበኝ። ጉንጬ የቀላም የነደደም መሰለኝ። ምንድነው እየሆንኩ ያለሁት? መቼ ነው እንዲህ የሆንኩት? ድሮ ድሮ ድሮ ድሮ ድሮ ድሮ… ……… 🌑ይቀጥላል➡️

ወይም መንገድ መቀየር ያንቺ ምርጫ ይሆናል።” አለኝ። ለእኔ ያውራ ለራሱ ወይ ለሚስቱ አልገባኝም። ጭራሽ ያለውም አልገባኝም። ምን እየሆንን ነው? ጭራሽ እኔ የማወራው ነጭ እሱ የሚመልስልኝ ጥቁር!! እያበድን ነው እንዴ?… …ፀጥ ተባብለን ከቆየን በኋላ ተነሳ። ተመልሼ ሆስፒታል ስሄድ አባቴን ባላገኘው ደስ ስለሚለኝ መቆየታችንን ወድጄዋለሁ። ተከተልኩት። …… ቃል ሳንተነፍስ ሆስፒታል ደረስን። “እኔ በቃ ወደቤት ልሂድ! ከቻልኩ በኋላ ብቅ እላለሁ።” አለኝ ከመኪናው ሳይወርድ። ተሰናብቼው ወደ እማዬ ክፍል እየሄድኩ ካሳሁንን ከጭንቅላቴ ማውጣት አልቻልኩም። መከፋት የተጫነውን ፊቱን ከሀሳቤ ማደብዘዝ አቃተኝ። እማዬና ፍትህ ከክፍሉ ውጪ የሚሰማ ሳቅ እየተሳሳቁ ደረስኩ። ሰላም ብያቸው ሳልጨርስ “እኔ የምለው ጀብዱ ትወጃለሽኣ?” አለኝ ፍትህ የተጋነነ መገረም ባለው ድምፅ። የሰጠሁትን መረጃ አይቶት እንደሆነ ገብቶኛል። “ማን ይጠላል?” አልኩት። “እኔ!” አለኝ ኮስተር ብሎና አስረግጦ። “ሃሃሃሃ ፈሪ ነህ ማለት ነዋ! ሊያውም የምትጠላው ጀብዱን አይደለም። የሚጠይቀውን ድፍረትና risk ነው። ” እያልኩት ፊቱ ላይ ስስት ያለበት ፈገግታ ተንሰራፋ…… እያወራን ካለበት ስሜት የማይገናኝ ዕይታ እያየኝ ነው። “ምንድነው?” አልኩት ግራ ሲያጋባኝ። “ሳቅሽ!! ራሁ ድምፅ አውጥተሽ ሳቅሽ እኮ! ራስሽን ሰምተሽዋል?” እየፈነደቀ ነገር ነው ልበል? ድምፁ ውስጥ የምሰማው ነገር ምንድነው? ከመደሰት ያለፈ “እና?” “በፍፁም ድምፅ አውጥተሽ ስትስቂ ሰምቼሽ አላውቅማ።” (ስቄ አላውቅም ይሆን? መቼ ነው ለመጨረሻ ጊዜ የሳቅኩት? መቼስ ይሆን የሚያስቅ ነገር የሰማሁት? ከሁልጊዜው በላይ እንባን በሚያዘንብ ሁኔታ ተከብቤ ዛሬ ምን አሳቀኝ?) አሳፈረኝ። ያሳፈረኝ ዕይታው ይሁን አነጋገሩ አልገባኝም። ‘ተሽኮረመመች’ ተባብለው ከእማዬ ጋር ተሳሳቁብኝ። አፍንጫዬ አላበኝ። ጉንጬ የቀላም የነደደም መሰለኝ። ምንድነው እየሆንኩ ያለሁት? መቼ ነው እንዲህ የሆንኩት? ድሮ ድሮ ድሮ ድሮ ድሮ ድሮ… ……… 🌑ይቀጥላል➡️ ━━━━━━━◇የሀገሬ◇━━━━━━━ SHARE @Ye_Hagere_Wegoch SHARE @Ye_Hagere_Wegoch ━━━━━━━◇ወጎች◇━━━━━━━━

ራሴው ማበዴ ነው : #ክፍል_ስድስት : ✍ደራሴ:-ሜሪ ፈለቀ : ...እናቴ ከመሞቷ በፊት ልውልላት የምችለው አንድ ውለታ አባቴ እንዲያገኛት ማድረግ ነው። ቢያንስ የዘመናት ፍቅሯን እጁን ዳብሳ ደስተኛ ሆና ትሞታለች። እናቴን ማጣት ማሰብ አልፈልግም። የባሰው ደግሞ ስትለየኝ ማን መሆኔን እንኳን ሳታውቅ እብደቷ ተነስቶባት መሆኑን ማሰብ ያሳብደኛል። ያ እንዲሆን አልፈልግም። የቀራትን ጊዜ ጭንቅላቷ ልክ መሆን አለበት!! ውስጤ እንዲቀር የምፈልገው የእናቴ ምስል የምትፈራኝና የምትሸሸኝ ‘አንቺ ደግሞ ማነሽ?’ የምትለኝ እብዷ እናቴ ምስል አይደለም። ያቺ በለስላሳ እጆቿ ደባብሳኝ የማትረካዋ ፣ እሷ ያልኖረችውን የስነ ምግባር ኑሮ እንድኖር የምትመክረኝ፣ በሌላት ጡት ‘በጡቴ ይዤሻለሁ በቀል ከሀሳብሽ አይኑር።’ ብላ የምትለምነኝ፣ ልጄ ስስቴ የምትለኝ፣ አገላብጣ እየሳመች ‘አሳቃየሁሽ ልጄ’ እያለች የምትለማመጠኝ፣ ለእርሷ ስል መኖሬ የሚገባት(የሚያሳስባት) እናቴ… … እሷን እናቴን ነው በልቤ ይዣት መኖር የምፈልገው። “እንደምንም ብዬ አባቴን ማናገር አለብኝ።” አልኩት ካሳሁንን ሳለቅስ ቆይቼ። ያልኩት ግርር እንደሚለው ያሰብኩት ባይገባውም የገባው ለመምሰል ሲሞክር ሳየው ነው። “ግን ልታናግሪው አትፈልጊም?” አለኝ። “ላገኘውም አልፈልግም። የእሱን እርዳታ መጠየቅ ደግሞ ያሳምመኛል። ለእማዬ ስል ግን አደርግላታለሁ። ለሷ ስል አደርግላታለሁ።” አልገባውም። በጥያቄ ሊያስጨንቀኝም አልፈለገም። ከእቅፉ ወጥቼ ጋደም እንዳልኩ ከየትኛው ሃሳቤ በኋላ እንቅልፍ እንደወሰደኝ አላውቅም።… …… በሚቀጥሉት ቀናት የካሳሁንን እና የፍትህን እማዬ አጠገብ መሆን፣ ራሴን ካሳሁን እቅፍ ውስጥ ወይም የፍትህ አልጋ ላይ አልያም የፍትህ ቢጃማ ውስጥ ማግኘት፣ የፍትህን በቡናና በቁርስ ሰበብ የቢሮዬን በር መክፈት… የተለመድኳቸው ክስተቶች ሆኑ። የሚፈጥሩብኝን ስሜት ግን በደነዘዘ ልቤ መረዳት አልቻልኩም። ከሳምንት በኋላ አራታችንም(እኔ እና የስራ አጋሮቼ ፀሃፊያችንን ወይኗን ጨምሮ) ቢሮ ተሰበሰብን እና ለተወሰነ ጊዜ ስራ ላቆም መሆኑን ስነግራቸው በድንጋጤ አፈጠጡብኝ። “ለምን? ቆይ እስከመቼ? ምን ተፈጥሮ ነው?” ጌትነት ነው የሚጠይቀኝ። “እስከመቼ እንደሆነ አላውቅም ጌትሽ! ከቤተሰብ ጋር በተያያዘ ምክንያት ነው። መቼ እንደሆነ ባላውቅም ቃል እገባልሃለሁ ወደ ስራዬ እመለሳለሁ። እስከዛ ድረስ እጄ ላይ ያሉትን እንድትሰራልኝ ፈልጋለሁ።” “ስራ ማቆሙ አስፈላጊ ነው? ራሁ please ፍቀጂልኝ እኔ ልርዳሽ? በምትፈልጊው ሁሉ እኔና ካስዬ ከጎንሽ ነን።” አለኝ ፍትህ ሌሎቹ ሲወጡ ጠብቆ። “ፍትህ ልትረዳኝ ትፈልጋለህ?” አልኩት (ቁልምጫው ልቤን ቢሰርቀውም ባልሰማ አለፍኩት) “Whatever it is.” “መልካም! ብዙ ትግል እና ትእግስት የሚጠይቅ ስራ እጄ ላይ አለ። ሙሉ ሰዓትና አቅም ይፈልጋል።አሁን በሙሉ አቅሜ ልሰራ አልችልም። አስቸጋሪ ቢሆንም ይሄን ኬዝ አንተ እንድትይዝልኝ እፈልጋለሁ።” ” ራሁ እኔ ያንቺን ያህል ጎበዝ አይደለሁም። ……” “ሁና! ጎበዝ ሁን! ጉብዝና ተፈጥሮ አይደለም። ጎበዝ ለመሆን ትለፋለህ እንጂ ጉብዝና ድንገት ጉብ የሚልብህ መንፈስ አይደለም። እኔን መርዳት ትፈልጋለህ? ይኸው……(መረጃ የያዘ ፍላሽ ጠረጴዛው ላይ አስቀመጥኩለት)… አሁን እማዬጋ መሄዴ ነው። እየውና ስትወስን ደውልልኝ… ” ብዬው ወጣሁ። “እሺ ላድርስሽ?” “Am ok መንዳት እችላለሁ።” እማዬጋ ስደርስ ካሳሁን ከእማዬ ክፍል አቅራቢያ ውጪ ተቀምጧል። “አባትሽ ውስጥ ነው። ብቻቸውን ይሁኑ ብዬ ነው።” አለኝ ቀለል አድርጎ። ለመግባት ስፈጥን እጄን ይዞኝ። “ምንም አትሆንም እንደውም ደስተኛ ናት። ተያቸው።” አለኝ። “ደስ የማይል ነገር ቢናገራትስ? የሆነ ነገር ብትሆን……” እጄን አስለቅቄው ገባሁ። መግባቴን ያየችው እሷ ብቻ ናት። እሱ (አባቴ) ከግርጌዋ ተንበርክኮ ሁለት እግሮቿን አቅፎ ያለቅሳል። እየሆነ ያለው ሁሉ ግርር አለኝ…… ከተቋሰሉት መቋሰል በላይ እንደምትወደው የሷን አውቃለሁ። የእሱ ግን… … ‘ገዳይሽ እኔ ነኝ ማሪኝ ፤ ያንቺን ስቃይ ለኔ ያድርገው፤ ባንቺ ቦታ ልሰቃይልሽ……’ ይላታል። ያቀፋቸውን እግሮቿን ይስማል። ‘ማሪኝ እማ እኔው ነኝ በሽታሽ። ለምን አልነገርሽኝም? ለምን ሀጢያቴን አበዛሽው?’ እንባው እግሮቿን ያርሳቸዋል። እሷን አየኋት። እንባዋ ወደጆሮዎቿ ሲወርዱ ስትጠርጋቸው አየኋት። የእኔ መኖር ምቾት የሰጣት ስላልመሰለኝ ቀስ ብዬ ወጣሁ። እኚህ ሰዎች ሙድ ነው የሚይዙብኝ? ጭንቅላቴ ውስጥ ብዙ ጥያቄዎች እየተርመሰመሱ ቢሆንም ደምቆ የሚያቃጭልብኝ ‘መታመሟን ማን ነገረው?’ የሚለው ነው። “እኔ ነኝ የነገርኩት።” አለኝ ካሳሁን ያሰብኩትን ያወቀብኝ መሰለኝ። ቀጠል አድርጎ “እነርሱ እስኪጨርሱ አንድ ቦታ ደርሰን እንምጣ?” ብሎኝ ተንቀሳቀሰ። ተከትዬው መኪናው ውስጥ ገባሁ። ብዙ ከተጓዝን በኋላተጀምሮ ያላለቀ ቤት ያለበት ጊቢ ይዞኝ ገባ። እያየሁት መንፈሱ ሲቀየር አስተዋልኩኝ። ሀዘን የተጫነው ሰውዬ ሆነ። ምንም ምንም ሳይለኝ ግድግዳውን ተደግፎ የተቀመጠ መጥረጊያ አንስቶ በጅምር ከቀረ የከራረመ የሚመስለውን ቤት ግድግዳና መሬት በጥንቃቄ ማፅዳት እና ማውራት ጀመረ። “አበባ ጎበዝ አርክቴክት ነበረች። የፍትህ እናትን ማለቴ ነው። ለወደፊት ኑሯችን ራሷ ዲዛይን ያደረገችውን ቤት መገንባት ነበር የምትፈልገው። ይሄ ነበር የወደፊት ቤቷ ( መጥረጉን ቆም አድርጎ ቤቱን አመላከተኝ) ቤቷ ተሰርቶ ሳያልቅ እሷ ሞተች። ቤቱን አሰርቶ የመጨረስ ብርታቱ አልነበረኝም። በነበረበት ቆመ። ስትናፍቀኝ ላዋራት ፈልጌ መቃብሯ ጋር ስሄድ ሀዘኔ ይበረታል። ሙት መሆኗ በድን ያደርገኛል። እዚህ ስመጣ ግን እንደዛ አይሰማኝም። እዚህ የኔ አበባ ህይወት አላት። እዚህ ህልውናዋ ይሰማኛል። እና መቃብሯጋ መሄዴን ትቼ እዚህ መምጣት አዘወተርኩ። የሆነ ቀን እንደለመድኩት ስመጣ ፍትህ ቤቱን ሲያፀዳ አገኘሁት። ሁሌ ስመጣ ቦታው ፅዱ እንደነበር አስታወስኩ። ምንም አልተባባልንም። እስከትናንት ድረስም በዚህ ጉዳይ ቃላት ተለዋውጠን አናውቅም። ለ19 ዓመታት ይሄ ቦታ ፅዱ ነበር። እንዲህ ቆሽሾ አያውቅም። ሁሌም እሁድ ጠዋት መጥቶ እንደሚያፀዳው አውቃለሁ። አልመጣበትም። ሁሌም እሁድ ከሰአት እንደምመጣ ያውቃል። አይመጣብኝም። ትናንት ከዚህ በኋላ ወደዚህ ተመልሶ እንደማይመጣ ነገረኝ። በእናቱ ትዝታና ሀዘን መደበቅ እንደሚበቃው ነገረኝ። አየሽ ሁሌም የአዲስ ነገር ጅማሬ የአሮጌው መቋጫ ነው። ከአሮጌው ቅጥያ ከሆነ ምኑን አዲስ ሆነ?” እየሆነ ያለው፣ የሰማሁት እና የማስበው ተፐውዟል። የካሳሁንና የአበባ ታሪክ ከእናትና አባቴ ታሪክ ጋር ይደባለቅብኛል። አባቴ ለእናቴ የፃፈላት ደብዳቤ ካሳሁን ለሚስቱ የፃፈላት ይመስለኛል። ደግሞ ስለፍትህ አስባለሁ። በፍፁም ለቅፅበት እንኳን ከፍቶት የሚያውቅ የማይመስለኝ ሰው ለነዚህ ሁሉ ዓመታት ይሄን ስቃይ እሹሩሩ ሲል ነበር የኖረው? እርስ በርሱ የተከላለሰ ነገር እያሰብኩ የቤቱ ደፍ ላይ ቁጭ አልኩ። መጥረጉን ሲጨርስ አጠገቤ መጥቶ ተቀመጠ። “ታውቃለህ ከእናቴ በቀር የሚያውቀኝ ሰው ሳለቅስ አይቶኝ አያውቅም።” ካልኩት በኋላ እሱ ካወራው ልብ የሚቦረቡር ታሪክ ወይም እሱ ካለበት ስሜት ጋር በመልክም በቅርፅም የማይገናኝ ነገር ማውራቴ አሳፈረኝ። “አየሽ አንዳንዴ ምንም ካልሰራንበት ዘመናችን ስህተት የሰራንበት ዘመን ይሻላል። ምክንያቱም ምንም ውስጥ ምንም የለም። ስህተት ውስጥ ቢያንስ የመሳሳቻ አንዱን መንገድ አውቀሽዋል። ደግመሽ በዚያ መንገድ መንደፋደፍ

“ነው። እንደዛ እያልኩሽ ነው። ወተቱን ማጊበትና ይህቺን ጉረሺ።” ያጎረሰኝን አላምጬ ሳበቃ “እስከማውቀው ድረስ ፍትህ እንደኔ አይነት ሴት ምርጫው አይደለችም። ደግሞ ይቅርታ አድርግልኝና በሴት ረገድ ልጅህ መረን ነው። በጣም ይቅርታ ግን!” “አውቃለሁ። ስለልጄ የማላውቀው ነገር የለም። ፍትህ እናቱን ያጣው በ13 ዓመቱ ነው። እኔ ለስራ ሌላ ሀገር በሄድኩ ማታ እቤት ገብተው በዘረፉን ወንበዴዎች በሽጉጥ ነው የተገደለችው። (እስከአሁን ያላየሁበትን መከፋት ፊቱ ላይ አየሁ።) ስትመታና ስትወድቅ ስትሞትም ፍትህ እዛው ነበር። እያያት!! ለብዙ አመታት የእናቱ ሞት ሀዘን የተጫነው ምስኪን ልጅ ነበር። ተንከባክቤ አሳደግኩት ፤ ደስተኛ ያደርገዋል ብዬ ያሰብኩትን ሁሉ አደረግኩ ፤ የእናቱ መጉደል ፍፃሜውን እንዳያበላሽ ስለፈራሁ አቀበጥኩት። ነገር ግን ቆይቶ ሲገባኝ ልጄን ለድርጊቶቹ ሀላፊነት የማይወስድ ግድ የለሽ አደርጌ ነው ያሳደግኩት፤ መጎዳቱን ፍራቻ ሲያጠፋ እንኳን አምርሬ አልቆጣውም ነበር። ምንም ጎድሎበት አያውቅም።ያለው ሁሉ በጥረቱ ያገኘው አልነበረም እናም ዋጋ የሚያስከፍለው ምንም ነገር አይፈልግም። ጥሩ ትምህርት ቤት አስተምሬዋለሁ። አስጠኚ ቀጥሬ እንዲጎብዝ ጥሬያለሁ። ዩንቨርስቲ ገብቶ ተመርቆ ቢወጣም ስራ መስራት አይፈልግም። እኔን ላለማስከፋት ነው ስራ የሚሰራው። ከዛ ይልቅ ከሴትና ከመጠጥ ጋር ውሎ አዳሩ ቢሆን ደስተኛ ነው። ስለእውነት አሁንም ቢሆን ጨክኜ አምርሬ ልቆጣው ያሳሳኛል። ቁጭ አድርጌ እመክረዋለሁ። እናንተጋ መስራት ከጀመረ ቀን ጀምሮ ስለአንቺ ሳያወራልኝ አድሮ አያውቅም። ቆንጆ መሆንሽን፣ ደረቅ መሆንሽን፣ በስራሽ ጉብዝናሽን፣ ስቀሽ እንደማታውቂ…… ። ላለፋት ሁለት ሳምንት ግን ፍትህ ሌላ ሰው ነበር። በጊዜ ወደቤቱ ይገባና ሲጨቀጭቀኝ ያመሻል። ‘ምን ሆና ይሆን? አትወደኝም እኮ ቁምነገር የሌለው ዱርዬ ነው የምመስላት፣ ካስዬ ቆይ እሺ እንድታዋራኝ ከዚህ በላይ ምን ላድርግ?’ ሲለኝ ይመሻል። ትናንት ደውሎ የተፈጠረውን ነገረኝ። ልጄ በህይወቱ ስለምንም እንደዚህ ግድ ሰጥቶት አያውቅም።” የሚያወራልኝን እየሰማሁ የቀረበውን ምግብ በጉርሻ አገባድጄዋለሁ። “በቃኝ በናትህ ብዙ በላሁ።” “አንድ የመጨረሻ ይህቺን!” የፍትህ መኝታ ቤት እንዳርፍ ተሰናዳልኝ። ድምፁ ዝግ ያለ ተመሳጮች ለተመስጦ የሚጠቀሙበትን የሚመስል የኮሪያ ክላሲካል ሙዚቃ ተከፍቶ ክፍሉ የሆነ የሚያባብል ድባብ አለው። “በቃ ትንሽ አረፍ በይና እናትሽጋ እንሄዳለን። የምትፈልጊው ነገር አለ?” “የለም። በጣም ነው የማመሰግነው።” አልኩት አልጋው ጫፍ ላይ እየተቀመጥኩ። “እንደሱ ስትዪኝ ይከፋኛል። እቤቴ እኮ አስገባሁሽ ፤ በእጆቼ አጎረስኩሽ …… ከዚህ በላይ ቅርበት ምንድነው? እንደአባትሽ እይኝ።…… ” ይሄን ሲለኝ ከየት መጣ ያላልኩት የእንባዬ ጥርቅም በሳግ ታጅቦ ተንዠቀዠቀ።… … አጠገቤ መጥቶ በእጆቹ አጀብ ደረቱ ላይ አኖረኝ። አላባበለኝም። እንዳለቅስ ፈቀደልኝ። “ንገሪኝ!” አለኝ ሲበርድልኝ ጠብቆ “ምኑን?” “ይሄ የዛሬ ወይ የትናንት ሀዘን የፈነቀለው ለቅሶ እንዳልሆነ አውቃለሁ። ንገሪኝ ሁሉንም!!” 🌑ይቀጥላል➡️ Credit :yehagere wegoch

ራሴው ማበዴ ነው : #ክፍል_አምስት : ✍ደራሲ :-ሜሪ ፈለቀ : ...“ራሔል ከዚህ በላይ እናትሽን እቤት ልታቆያቸው የምትችዪ አይመስለኝም። አደገኛ ነው የሚሆነው።” “ዶክተር በፍፁም ሆስፒታል እንደማልተዋት ቃል ገብቼላታለሁ። አይሆንም!! ታውቅ የለ ምን ያህል እንደምትጠላ?” “ራሔል እስቲ ተቀመጪ” አለኝ ወንበሩን እያሳየኝ። በእማዬ ምክንያት ከማውቀው ልምድ በዶክተሮች አባባል ‘እስኪ አረፍ በይ፣ እስኪ ተቀመጪ፣ ለመረጋጋት ሞክሪ፣ የቅርብ ዘመድ ነሽ ወይ?… ’ ዓይነት ንግግሮች ‘ ለሚከተለው አሳዛኝ ዜና ተዘጋጂ።’ የሚል አንድምታ ነው ያዘለው። ቅርፍፍፍፍፍ እያልኩ ተቀመጥኩ። ” አየሽ ራሔል በህይወት አንዳንዴ ትክክለኛው ውሳኔ ከባዱ ውሳኔ ይሆናል አሁን እናትሽ ከፍተኛ የህክምና ክትትል ያስፈልጋቸዋል። እእ… … (እንዲህ እ…እ ሲጀምር የሚነግረኝ ነገር ጨንቆታል) እ ራሔል ታውቂያለሽ እናትሽ ከአዕምሮ መታወኩ በላይ ካንሰሩ ጎድቷቸዋል። ብዙ ጊዜ የላቸውም።… ” ምን እያለ እንደሆነ ገብቶኛል። ግን ደግሞ አልገባኝም። ብዙ ምክር አክሎበት እናቴ ከግማሽ ዓመት ያለፈ ጊዜ እንደሌላት ነገረኝ። በህይወት እያለች እንዳትሰቃይ ላደርግላት የምችለው ብቸኛ ነገር አባቴ እንዲያያት ማግባባት መሆኑንም አከለልኝ። …… አልጠየቅኩም። አልመለስኩም። ቢሮውን ለቅቄ ወጣሁ። ፍትህ ውጪ እየጠበቀኝ ነበር። ከትናንት ጀምሮ እዚሁ ነበረ “ፍትህ ምንም ነገር እንዳትጠይቀኝ።” ብዬው ነበር። “ምንም ልጠይቅሽ አላሰብኩም።” ነበር መልሱ። እስከአሁንም ስለምንም አልጠየቀኝም። ወደ ስራው እንዲመለስ ደጋግሜ ወትውቼዋለሁ። አልሰማኝም እንጂ ከዶክተሩ ቢሮ እንደወጣሁ ፍትህ ወደነበረበት ሄጄ ወንበር ላይ ዘፍ አልኩ። አጠገቤ ያለው ወንበር ላይ ተቀምጦ ሳይመቻች አቀፈኝ። ጥሩ ዜና እንዳልሰማሁ ገብቶታል። “እማዬ መሞቻዋ ደርሷል ተዘጋጂ አለኝ።” ስለው ደንግጦ ለቀቀኝ። “ከስድስት ወር ያለፈ ጊዜ የላትም።” “እሺ። እሺ በቃ! እሺ” የሚለኝ ከኔ በባሰ ግራ ተጋብቶ የሚለው ጠፍቶት መሆኑ ገብቶኛል። “እሺ በቃ ማድረግ ያለብንን እናደርጋለን። አንድ መንገድ አናጣም።” ይለኛል። “አሰቃየሁሽ አይደል?” አለችኝ እማዬ ገና ወደ ክፍሏ ስገባ። ሁሌም ቢሆን መጥፎ ነገር ካደረገች በኋላ ልክ ከቅዥቱ እንደባነነ ሰው ፍፁም ጤነኛ ጭንቅላት ይኖራታል። “አንቺ ተሰቃየሽብኝ እማ።” እያልኳት ለአፍታ ሞት ለሷ ግልግል መሆኑ በጭንቅላቴ ሽው አለኝ። እንደዛ በማሰቤ ራሴን ተፀየፍኩት። ግን እንዳትሞት የምፈልገው ለሷ ነው ለራሴ? ዘመኗን ከመድሃኒት፣ ከቴራፒዎችና ከቅዥት ጋር በስቃይ እየኖረች ያለች እናቴ እንዳትሞት የምፈልገው ለሷ ስል ነው ለራሴ? “እማ ፍትህ ይባላል። አንድ ላይ ነው የምንሰራው። ትናንት ሆስፒታል ያደረሰሽ……” “አስታውሳለሁ። አውቄዋለሁ ልጄ…” አለችኝ ከግርጌዋ ቆሞ ወደነበረው ፍትህ እያየች። “መልካም ልጅ ነህ። በክፉ ሰዓት ባላውቅህ ደስ ይለኝ ነበር።” እያለችው። ወደ ክፍሉ አንድ ሰው ገባ። ድርብብ ያለ ጎልማሳ፤ ልብወለዶች ላይ ያለ ደግ አባት የሚመስል፤ ፀጉሩ እና ፂሙ ሽበት ጣል ጣል ያደረገበት፤ ቁመቱ ረዥም፤ ቀላ ያለ ፤በለስላሳ ፂም የተሸፈነ ጉንጭ ያለው፤ ደልደል ያለ…… ሰውዬ “ካስዬ መጣህ?” አለ ፍትህ ከቆመበት ሳይንቀሳቀስ ቀጠለና “ራሔል እሷ ናት። እሳቸው እናቷ ናቸው።” አለው። “እንዴት ነሽ ልጄ?” ብሎ ሳብ አድርጎ በግዙፍ ሰውነቱ ውስጥ ወሸቀኝ። ፀጉሬን ደጋግሞ እየሳመ ወደ ሰውነቱ አጣብቆ አቀፈኝ።ልል የነበረው ‘ፍትህ የማላውቀውን ሰው እንዴት ይጠራብኛል? ነበር። ደረቱ ላይ በእጆቹ ተከብቤ ላስብ የቻልኩት ግን ‘ይሄን ፍቅር የት ነው የማውቀው?’ የሚለውን ብቻ ነው። ጀርባዬን አይዞሽ እንደማለት፣ አለሁልሽ እንደማለት አሸት አሸት አድርጎ ወደ እማዬ ሄደ። ወንበሩን ሳብ አድርጎ አጠገቧ እየተቀመጠ “ሽማግሌ ነኝ አንቺን አንቱ አልልሽም። እንዴት ነሽ? እጅሽን ደግሞ እንዲህ አታድርጊው (የጉሉኮሱ መርፌ የተደረገላትን እጇን አንስቶ አስተካክሎ እያስቀመጠላት።) ያብጥብሽና ያምሻል።…………” አኳኋኑ ትናንት አብሯት የነበረ፣ ሲያስታምማት የከረመ ፣ የምታውቀው፣ የቅርብ ወዳጇ ዓይነት እንጂ ዛሬ የሚያውቃት አይመስልም። “አባቴ ነው።” አለ ፍትህ ለወትሮው አዲስ ፊት የሚያስደነብራት እማዬ እንኳን እንደምታውቀው ሰው ሁሉ የሚጠይቃትን ጥያቄ ደስ እያላት ትመልስለታለች። እጇን፣ ፀጉሯን የለበሰችውን ጋቢ እያስተካከለ ነው የሚያወራው። “ምግብ መውሰድ ትችያለሽ? ምግብ ከወሰድሽ ስንት ሰዓት ሆነሽ? ምን ባመጣልሽ ደስ ብሎሽ ትቀምሻለሽ? ……… ” (አንዳንድ ሰው ገጥሟችሁ አያውቅም? ሰውየውን ገና እንዳያችሁት ላትወዱት አትችሉም። አንዳንድ ሰው ደግሞ አለላችሁ ገና እንዳያችሁት አትወዱትም። ጥሩ እያደረገላችሁ እንኳን ይከብዳችኋል።ሰውየውን የከበበው ቫይብ ነው!! ወይ ይስባችኋል አልያም ይገፈትራችኋል።) ፍትህን ሆስፒታል ከእማዬ ጋር እንዲቆይ እና እኔ አርፌ እንድመለስ የነገረን በማስፈቀድ ዓይነት አይደለም። ትዕዛዝም አይደለም። ብቻ ‘እንቢ’ የሚሉት ዓይነት አጠያየቅ አይደለም። የገረመኝ ግን የእማዬ ከፍትህ ጋር ለመቆየት በደስታ መስማማት ነው። “ወዴት ነው የምንሄደው?” አልኩኝ በመኪናው እቤት ሊያደርሰኝ ተስማምተን መንገድ ከጀመርን በኋላ “ወደቤት ነዋ!” “መንገድ ስተዋል በዚህጋ ነው ቤቴ።” “ውይይ ………አንቱ ብለሽ አግተለተልሽኝ እኮ።(ዝግንን እያለው) የምንሄደው እኛ ቤት ነው። አሁን እቤትሽ ባደርስሽም አታርፊም። ብትፈልጊም ትናንት የተፈጠረውን ረስተሽ ምንም እንዳልተፈጠረ ልትተኚ አትችዪም።” “ኸረ እንደውም የማላውቀው አዲስ ቤት እንቅልፍ እሺ አይለኝም። እዛው እቤቴ ይሻለኛል።” ያልኩት ከምሬ ነው። በእርግጥ ቤቴም ብሄድ ሰውነቴን ባሳርፍ እንጂ እንቅልፍ እንደማይወስደኝ አውቃለሁ። “እስቲ ግድ የለሽም። እንድረስና መተኛት ካቃተሽ ራሴው ቤትሽ አደርስሻለሁ።” ብሎኝ መንዳቱን ቀጠለ። ክፉ እና ደግ እንዳለየች ህፃን ልጁ እጄን ይዞ እየመራኝ ሳሎን አስገባኝ። ጎኑ ስር ሲያቅፈኝ፣ አንዴ ግንባሬን ሌላ ጊዜ ፀጉሬን ሲስመኝ ፣ እጄን ሲይዘኝ… …… ለእሱ ብዙ ዘመን ሲያደርገው እንደኖረ ሁሉ የተለመደ አይነት ነው። እኔ ያልለመድኩት ነገር ስለመሆኑ ማወቁን እንጃ! ማወቅ መፈለጉንም እንጃ!! እቤቱ እንደገባሁ መብላት መፈለጌን አልጠየቀኝም።ለሰራተኛቸው ምግብ እንድታቀርብ እና ለእንቅልፍ እንደሚረዳኝ ነግሮኝ ወተትም አፍልታ እንድታመጣ አዘዛት። መታጠብ እፈልግ እንደሆነ አይደለም የጠየቀኝ። ውሃው ሙቅ ወይስ ቀዝቃዛ ቢሆን እንደምመርጥ እንጂ። በእያንዳንዱ እንቅስቃሴው ለዘመናት አብረን የኖርን አይነት እንዲሰማኝ ያደርገኛል። ከታጠብኩ በኋላ እንድለብስ የፍትህን ቢጃማ ሱሪና ቲሸርት መታጠቢያ ቤቱ መስቀያ ላይ ሲሰቅል ይደብረኝ እንደሆነ አልጠየቀኝም። ቢሰፋኝም የሱሪውን ወገብ በማሰሪያው አጥብቤ እንድለብሰው ነገረኝ እንጂ። ምግቡን በእጄ አላስነካኝም። እያጎረሰኝ መብላት ጀመርኩ። እየሆነ ያለው ሁሉ ግራ ገባኝ። “ለምንድነው እንዲህ ጥሩ የሆንክልኝ? ወይስ ለሁሉም ሰው እንዲህ ነህ?” አልኩት “ለማንም ሰው ቢሆን አዎን ጥሩ ለመሆን ነው የምሞክረው። ላንቺ ግን በተለየ ጥሩ ለመሆን እየሞከርኩ ነው።” “ለምን? ለምን በተለየ?” አልኩት የዘረጋልኝን ጉርሻ ከመጉረሴ በፊት “ምክንያቱም ልጄ ይወድሻል። አንቺ ትወጂዋለሽ ወይስ አትወጂውም ሌላ ነገር ነው። ይህን የማደርገውም push ላደርግሽ አይደለም።” “ማን? ፍትህን? መውደድ ማለት? በፍቅር እያልከኝ ነው?