#خیابان_وصال🕊

من نیاز دارم وقتی با کله پریدم تو گل بعدش بتونم غر بزنم که چرا گلی شدم و در جوابش‌ نازم کنن و بهم بگن مقصر گل بوده.

من با همه حد و مرز دارم، اگه ورژن لوس بودنمو دیدی یعنی خیلی دوست دارم. 

فکرشم نمیکردم بشی تو شبیهِ همه!

میخواهم خودم را از تو بتکانم، پیش از آن که ویرانم کنی.

من گاهی وقت‌ها دوستش دارم اما انگار کافی نیست. سعی می‌کنم بین دست‌هام، بین دست‌هام که واقعا کوچیکن نگهش دارم اما کافی نیست. سعی می‌کنم ذره ذره جمع‌اش کنم، بهش عادت کنم، باهاش کنار بیام، براش باقی بمونم اما درست نیست. اون فقط من رو مثل یک مسافر بی‌جا و مکان که از یه سفر طولانی برگشته و انگار خیلی وقته که توی طوفان مونده، با ترحم و بدون رغبت زیر سقفش پناه داده و دلش برام می‌سوزه. پس چرا وقت‌هایی که می‌خوام برم به زور نگه‌ام می‌داره؟ چرا خودش من رو درست به شکل یه درخت خشکیده و پیر، که ریشه‌هاش حالا دیگه از خاک بیرون‌ان درآورده و خودش هم ازم بیزاره؟ من نخواسته بودم که تنم این‌طور بسوزه. این سقف چطور انقدر کوتاهه؟ _فروزان

دلم می‌خواد یه چیزایی بهت بگم که هیچ‌وقت نگفتم .. Darkaest

‏عاشق صحبت های روزمره اینطوری ام: شام چی خوردی؟ از صبح تا حالا چیکار کردی؟ روزت چطور بود؟ رسیدی؟ ‏اصن وای وای :))))

یه وقتایی از اینکه اون لحظه که باید نمیتونم پیشت باشم از خودم بدم میاد.