سمانه سوادي

ویدیو کلیپ سرود برابری برای این روزهای ایران #مهسا_امینی

💡تمکین در مقام فرهنگ : هنجارهای جنسیتی، نام‌گذاری زنان و مقاومت روزمره💡 ✍🏼سودا پریزاد از آن‌جا که قرارداد ازدواج زن را ملزم به تمکین جنسی دربرابر شوهر می‌کند، او حتی اگر به لحاظ روانی یا جسمی آمادگی نداشته باشد، تحت رسوم «شب زفاف» ملزم به سکس در شب ازدواج است. رسم دستمال خونی، که سند پاکدامنی زن است، سکس در شب زفاف را با چنان خشونتی روا می‌دارد که آثار خون بر دستمال و ملحفه پیدا باشد. حالا که به مدد رویکردهای انتقادی به پزشکی می‌دانیم آن‌چه که «پرده بکارت» نامیده می‌شود وجود مادی ندارد و خونِ پس از اولین سکس اغلب در نتیجه پارگی نواحی واژینال و در اثر خشونت در دخول و همراه با درد بسیار رخ می‌دهد، می‌توان نوری روشن‌تر بر سازوکار مردسالارانه این رسوم افکند. مراسم شب زفاف، از عرفی‌ترین آیین‌هایی است که رضایت جنسی زن را یکسره نادیده می‌گیرد. توافق همگانی بر سر این مساله که ازدواج یا رابطۀ عاشقانه مجوز رابطه جنسی مبتنی بر دخول را صادر می‌کند ناشی از این باور قدیمی است که زن مسئول تامین نیازهای جنسی مرد است، تا آن‌هنگام که قرارداد ازدواج به شکل قانونی فسخ شود. 🔗لینک مقاله وب‌سایت | اینستاگرام

❌گزارشی از تجربه زنان از آزار جنسی در شرکت‌های خدماتی❌ «وقتی به بدنم دست زد و گفت چه بازویی داری، شوکه شدم و ضربان قلبم بالا رفت؛ به او چشم غره‌ای رفتم و آشپزخانه را ترک کردم. نمی‌دانستم به حاج‌خانم بگویم یا نه. نگران بودم من را مقصر بداند. چون شنیده بودم هر کارگری به خانه آن‌ها می‌رود بعد از مدتی به او تهمت می‌زنند و اخراج می‌شود. چند روز بعد بار دیگر وقتی مشغول به کار بودم به سرم دست کشید؛ بسیار احساس ناامنی می‌کردم و نمی‌دانستم چگونه باید موضوع را حل کنم تا اینکه عید نوروز به خانه آن‌ها رفتم. حاج‌آقا به بهانه عیدی دادن مبلغی را داخل یقه‌ام گذاشت؛ دیگر برایم غیرقابل تحمل بود با عصبانیت از آشپزخانه بیرون آمدم و به طبقه بالا رفتم. ماجرا را برای دختران او تعریف کردم». لینک گزارش www.cheragh.org

امروز در برخی از کشورها روز ارگاسم یا همان اوج لذت جنسی زنان است. زنان همیشه از ابراز تمایلات جنسی خود بازداشته شده‌اند و تنها به عنوان ابزار جنسی برای برآورده کردن نیاز جنسی مردان مجوز برقراری رابطه جنسی داشته‌اند. به همین دلیل غالبا از آن‌ها به عنوان مفعول سکس و رابطه جنسی یاد می‌شود. همین باور باعث شده رابطه جنسی نیز به رابطه‌ای با محوریت مرد و اندام جنسی منتسب به آن‌ها و دخول تصور شود. این در حالی‌ست که بخش قابل توجهی از زنان بدون دخول و با تحریک کلیتوریس به ارگاسم و اوج لذت جنسی می‌رسند، زنانی هستند که برای رابطه جنسی زنان را انتخاب می‌کنند و برخی اوج لذت‌جنسی را با خودارضایی تجربه می‌کنند. زنانی که از لذت جنسی و سکس بگویند، از تمایلات و فانتزی‌های خود حرف بزنند و یا در روابط خود خواهان عاملیت و توجه به نیازهایشان شوند بی‌حیا و گاه کارگر جنسی خطاب می‌شوند. بخشی از زنان در رابطه ازدواج هرگز توجه لازم به نیازهای جنسی‌شان را دریافت نمی‌کنند و از ترس انگ‌های اجتماعی سکوت پیشه می‌کنند. این درحالی‌ست که دائما افسانه‌هایی در مورد میل جنسی افسارگسیخته مردان مطرح می‌شود که هیچ تناسبی با واقعیت ندارد و تنها بهانه و ابزاری‌ست برای توجیه خشونت جنسی. امروز روز ارگاسم زنان است، چه سیس چه ترنس، مجرد یا دارای پارتنر، پارتنر زن یا مرد یا نان‌باینری، مباد که در چنین روز فرخنده‌ای اوج لذت جنسی را تجربه نکنید 😁🥰 #روز_ارگاسم_زنان

شاران📍 گاهنامه | شماره۳ تیر ماه ۱۴۰۱|July 2022 استفاده تجاری از این گاهنامه ممنوع است. بازنشر نوشته‌ها با ذكر منبع آزاد است ۲۱صفحه فهرست: سرمقاله- زنان علاقهمند به دستآورد بخوانند|۴ به عنوان یک کارآفرین زن، چطور شروع کنم؟ | ۶ زنان کارآفرین و هنر و دانش چیدن یک تیم خوب کاری | ۹ هفت اصل برای سبزاندن یک کسب و کار | ۱۲ راهکارهای مذاکره برای زنان کارآفرین: ساکت نباشید | ۱۴ زنان کارآفرین و اهمیت مهارتهای چانهزنی | ۱۷ معجزه چند دقیقه گپ زدن قبل از شروع مذاکره و چانه زدن | ۱۹ اینفوگرافیک |۲ @sharan_zanan

💡 آکادمی چراغ برگزار می کند 💡 کارگاه آنلاین و رایگان مبارزه با خشونت جنسی 🔸 این کارگاه با هدف بحث و گفتگو و پرسش و پاسخ در خصوص خشونت جنسی در محیط‌های کاری برگزار می‌شود. در این کارگاه به بحث پیرامون مسئولیت مدیران و صاحبان مشاغل در امن کردن محیط کار برای همه خواهیم پرداخت. 🔸 برای ثبت‌نام لطفا از طریق ایمیل با ما در تماس باشید. 🔸 ما پیشنهاد می‌کنیم برای استفاده هرچه بیشتر از این کارگاه، ابتدا با مراجعه به وب‌سایت آکادمی چراغ، دوره آموزشی رایگان ویژه مدیران و صاحبان مشاغل را بگذرانید تا با مفاهیم ابتدایی این حوزه آشنایی پیدا کنید. 🔸 بی‌صبرانه منتظر دیدارتان هستیم تا با هم چراغی برافروزیم 💡 وب‌سایت www.cheragh.org ایمیل [email protected] #آکادمی_چراغ #آزارجنسی #آزارجنسی_درمحیط_کار

بیش از چهار دهه از تحمیل حجاب اجباری می‌گذرد. در این مدت بارها شاهد خشونت علیه زنانی بودیم که قانون حجاب را طبق دستور حکومت اجرا نمیکردند و تغییراتی در حد و حدود پوشش خود در خیابان به وجود می‌آوردند. مرتضی مطهری پیش از انقلاب در کتاب خود با عنوان “مساله حجاب” کل بدن زن به جز صورت و کفین را عورت می‌داند و از همین رو پوشش کل بدن را ضروری و اسلامی می‌گرفت. نزد او و حامیان انقلابی‌اش، زن به شکلی ذاتی میل به خودنمایی دارد و مرد نیز ذاتا شکارچی است و از همین‌رو حجاب برای حفظ امنیت روانی جامعه وضع شده است تا از تحریک جنسی مردان در اجتماع جلوگیری به عمل آید. عجیب نیست که فرضی چنین ذات‌گرایانه از زنانگی و مردانگی، وجود دیگر هویت‌های جنسی را به‌رسمیت نشناسد. حجاب از آن‌جا که بنای خود را بر دوگانه زن و مرد و جدا کردن آن دو از یکدیگر بنا نهاده قانون خود را علاوه بر زنان بر مردان ترنس، افراد نان باینری و به‌طور کلی هرآن‌کسی که بدن منتسب به زنان داشته باشد تحمیل می‌کند. لینک مقاله

روز جهانی بدون فرزند امروز، اول آگوست، روز جهانی بدون فرزند (childfree) است. این روز ویژه افرادی‌ست که انتخاب کرده‌اند فرزندی نداشته باشند و این انتخاب آنها را با تبعیض، سرزنش و طرد مواجهه کرده است. به اعتقاد برخی فرزندآوری هدف رابطه و به خصوص ازدواج است. آنها به ویژه زنان را مسئول ادامه نسل بشر می‌دانند و با گزاره‌هایی همچون «مادری کمال زن است» زنان را تشویق به فرزندآوری می‌کنند و زنان (و مردانی) که فرزندی ندارند را ناکافی، ناکامل و حتی نابالغ قلمداد می‌کنند. البته باید بدانیم اصرار به فرزندآوری حتی پس از فرزند اول متوقف نمی‌شود. ان‌ها ابتدا می‌خواهند با داشتن فرزند به «کمال» برسی، بعد می‌گویند برای اینکه فرزندت تنها نباشد فرزند دیگری بیاور، بعدتر برای بزرگ کردن خانواده فرزندان بیشتر! متاسفانه حتی گاهی میزان عشق و ثبات یک خانواده با تعداد فرزندان آن سنجش می‌شود. من فکر می‌کنم به عنوان زنی که انتخاب کرده مادر باشد وظیفه دارم بگویم این نگاه نه تنها غیرواقعی و باعث سرکوب هرچه بیشتر زنان است، بلکه به شدت نقش والد را نیز تقلیل میدهد به غریزه! مادر/پدر بودن مسئولیتی‌ست بسیار بزرگ، سخت و غیرقابل برگشت و گاهی حتی محدودکننده. فکر می‌کنم ما والدین باید علیه این تفکر بربیاشوبیم و تعاریف مقدس‌گونه و بیش‌رومانتیک شده از والدگری را پس بزنیم. البته که تاریخ پر است از والدینی که فرزندانشان را بدبخت کرده‌اند! کافی‌ست درست نگاه کنیم. والد شدن یک نقش است که الزاما همه علاقه ندارند آن را برعهده بگیرند. اگر انتخاب کرده‌اید که فرزندی نداشته باشید، امروز روز شماست. برای قضاوت‌ها و سرزنش‌هایی که می‌شوید متاسفیم.

مبارزه علیه «حجابِ مورد پسند روح‌الله خمینی و فرزندان خلف سیاسی‌اش» از سال ۵۸ تا امروز ادامه یافته است. از راهپیمایی «زنان هشت مارس پس از انقلاب ۵۷» برای پس گرفتن آزادی‌شان در خیابان‌ها، تا از دست دادن شغل‌ها به دلیل نه گفتن به حجاب اجباری، تا خودسوزی اعتراضی هما دارابی، تا تلاش برای تغییر قانون، تلاش برای افزایش آگاهی، تلاش برای پس زدن حجاب اجباری و برداشتن آن در خیابان‌ها به صورت فردی و در کمپین‌های اعتراض به حجاب، تا رودررویی با گشت‌های ارشاد و انواع خلاقیت، شجاعت، درایت و ایستادگی، ایستادگی، ایستادگی. بسیاری از زنانی که بعد از انقلاب ۵۷ با همراهی نکردن مردان سیاست‌مدار و فعالانی که همواره کسب قدرت برایشان مهمتر از حقوق برابر بوده است، تنهایی سیاسی و اجتماعی را در برابر جزم‌اندیشی خمینی و اسلامیزه شدن جامعه تجربه کردند، در طول این سال‌ها در کنار هم قرار گرفتند و هر کدامشان به شیوه‌ای که می‌توانستند، با بلند کردن صدای اعتراض زنانه‌ برای گرفتن حقوق برابر هزینه داده‌اند. آنها نه مدعی رهبری بوده‌اند و نه نیازمند به رهبر. تجربه زیسته‌ زنان مهمترین توشه این مبارزه است و این راه ادامه دارد. آزادی انتخاب پوشش فقط یکی از حقوقی است که ما زنان و فعالان حقوق برابر جنسیتی برای آن مبارزه کرده‌ایم. برابری جنسیتی جنبه‌های گوناگونی دارد و لازم است به تمام فعالان و گروه‌های سیاسی یادآوری کنیم که احترام به حقوق برابر از حوزه شخصی و گروهی شروع می‌شود. مساله جنسیت تنها شعاری نیست که بر زبان‌ها جاری شود، اما در عمل شاهد آن هستیم که گروه‌های سیاسی مخالف حکومت ایران نیز به تکرار رفتار حذفی و نادیده گرفتن زنان و اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در گروه‌ها، فرصت‌ها، رفتار و برنامه‌هایشان مبادرت می‌کنند. بنابراین لازم است در این مبارزه آگاهانه این امر را در تمام عرصه‌ها روشن و شفاف بیان کرده و در عمل نشان دهند. و بالاخره نام‌گذاری یک روز با عنوان حجاب و عفاف، آن‌ هم بعد از چهل و اندی سال شکست آشکار تجربه حجاب اجباری و جرم‌انگاری آن، تنها و تنها نشانه خالی بودن دست حکومت ایران در برابر مبارزه زنان علیه این تحمیل است. آینده سیاسی ایران هرچه باشد، ما زنان، جامعه کوئیر و فعالان حقوق جنسیتی از این تجربه سنگین و ننگین راهی به سوی آزادی و برابری می‌سازیم. حق، نه چیزی است که با جرم‌انگاری مخدوش شود و نه آنچه به ما هدیه شود. ما حقوق‌مان را می‌دانیم و راه رسیدن به آن را نیز آموخته‌ایم. پس مبارزه‌ و مقاومت‌مان ادامه دارد.