cookie

We use cookies to improve your browsing experience. By clicking «Accept all», you agree to the use of cookies.

avatar

فرهیختگان

آسمانِ فکرِ آزاد رنگ و لباس نمی‌شناسد از زمینِ سنت تا آسمانِ تجدد با اراده پرواز فرهیختگی پایی در زمین و فکری آسمانی می‌خواهد ارتباط با ادمین @farhikhtehgan_bot امام علی(ع): شجاع‌تر از خردمند، وجود ندارد... گروه تبادل نظر: @iranintellectualsgroup

Show more
Advertising posts
11 497Subscribers
+1124 hours
+277 days
+16830 days

Data loading in progress...

Subscriber growth rate

Data loading in progress...

زندگی بر خط نوروزی؛  از کودکی تا جوانی و پیری علی ربیعی "قسمت اول" همه ما ایرانیان در طول زندگی خود، خاطرات زیاد و مختلفی از نوروز را بر اساس تجربه زیستی‌‌مان، به یادگار داریم. وقتی گذشته را مرور می‌کنیم _فرقی نمی کند در چه سنی باشیم_ حس می‌کنیم در گذشته، نوروز‌های شیرین‌تری را تجربه کرده‌ایم و لذت‌ و شور بیشتری از روزهای نوروزی و خاطره‌های زیباتری از آن در ذهن‌مان نقش‌بسته است. شاید به این دلیل که در کودکی‌هایمان، از مفهوم سختی و رنج زندگی، درک کمتری داشته‌ایم و آنچه که از نوروز کودکی در حافظه فردی و جمعی ما باقی مانده، ترکیب دلنشینی از  لذت و شادی، دید و بازدیدها، دزدکی شیرینی خوردن‌ها، ذوق پوشیدن لباسهای نو، عیدی گرفتن‌ها و.... باشد. در آن روزها، بچه‌های هم‌نسل و هم‌طبقه اجتماعی من، خاطرات پوشیدن لباسهای بچه‌های بزرگتر خانه و یا خرید لباسهای نوروزی چند سایز بزرگتر که در آن سال و هم‌چنین در سالهای آتی  قابل استفاده باشد، کت‌هایی با آستین‌های بلند و کفشهایی که با فشردن پنبه در جلوی آن، تازه اندازه پایمان می‌شد را بسیار دارند. در مرور خاطرات‌مان، پیش‌تر که می‌آییم، شاهدیم در سنین جوانی هم نوروز حال و هوای خاص خود را دارد. هریک از ما تجارب شیرین و به یاد ماندنی زیادی را از این ایام در خاطر خود به یادگار داریم. با چه امیدی به آینده چشم می‌دوختیم و نوروزهای بهتری را چشم انتظار بودیم. نوروزهایی که زندگی آینده‌مان را رنگ تحول و تغییر بزند. در سنین بالاتر و با تشکیل خانواده، در هرجای ایران چه شهر و چه روستا، با آن‌که سختی‌های زندگی و تامین سور و سات شب عید، دغدغه‌ای بزرگ است، باز هم لذت نشستن با خانواده در کنار سفره هفت سین، خرید کردن و عیدی دادن و به تماشای برق سرور و شادی در چشمان اعضای خانواده نشستن، دلهامان را گرم و شاد می‌کند.   اما امروز می‌خواهم از سبک دیگری از زندگی انسان‌ها بنویسم. به سنت هرسال، سال تحویل و پس از آن، روزهای آغازین نوروز را در کنار افرادی گذراندم که تجربه‌های شیرین شبیه سایر افراد از گذراندن نوروز _در کودکی و دوران پس از آن_ ندارند. نه در کودکی، خاطره پرشور و نشاطی از نوروز برایشان به جا مانده و نه لذت نشستن سر سفره هفت‌سین با خانواده‌ای شاد و صمیمی و هیجان گرفتن عیدی را تجربه کرده‌اند و نه شادی و سروری در این ایام نصیب‌شان شده و متاسفانه  این روند تا جوانی، میانسالی و پیری آنها ادامه دارد. مقارن با سال تحویل، بازدید نوروزی را از کودکانی آغاز کردم که متاسفانه هرکدام به نوعی از انواع بیماری دچار بوده و اکثرا به دلیل فقر خانواده به مراکز نگهداری سپرده شده‌اند و حتی برخی از آنها بر سرراه قرار گرفته‌اند که شاید با وضعیتی بهتر و در خانواده‌ای گرم تحت حمایت قرار گیرند. دلخراش‌تر از همه، آن است که تعدادی از این کودکان به دلیل نوع بیماری‌شان، به طور متوسط نزدیک به دو الی سه سال، بیشتر طول عمر ندارند و زیستی شبیه زیست گیاهی را تجربه می‌کنند. تعدادی دیگر نیز با ادراک کمتری ادامه حیات می‌دهند اما نه گذشت ثانیه و ساعت و ماه و سال  را درک می‌کنند، نه تیک تاک ساعت برایشان مفهومی دارد، نه صدای ساز و دهل لحظه سال تحویل را می‌شنوند و نه حتی گذر زمان و عمر برایشان تفاوتی دارد. روز دیگری از "نوروز" نو شد. این‌بار به مرکزی رفتم که بچه‌هایی در سنین رشد و نوجوانی در آنجا اقامت دارند و از کودکی، خانواده‌ای را درک نکرده و عمدتا بخشی مهم از جسم آنها دچار ناتوانی است. این افراد، متاسفانه نه در گذشته‌شان کودکی، پر از شیطنت و شور و نشاطی را تجربه کرده‌اند و نه می‌توانند امروز در بزرگسالی‌شان در جامعه زیستی عادلانه و آزادانه داشته باشند تا مانند نوجوانان و جوانان دیگر از تفریح و گردش لذتی ببرند و یا حداقل در جمع‌های کوچک و بزرگ حضوری دلخواه داشته باشند. من معتقدم برای این‌ها، تلخی نوروز به مراتب بیش از آن دسته از کودکانی است که به دلیل بیماری، فهمی از روزگار و گذر زمان و نوروز ندارند. به پای صحبت‌شان که نشستم؛ هرکدام دنیایی آرزو و رویا داشتند. همین‌جا فرصت را غنیمت شمرده و از سازمان‌های مردم نهاد و خیریه‌هایی که جایگزین خانواده برای این افراد شده‌اند  تقدیر می‌کنم که شرایط را به گونه‌ای فراهم کرده‌اند که با کنارهم قرارگرفتن این دسته از افراد در گروههای چهل و پنجاه نفری، آنها را به نوعی خانواده تبدیل کرده‌اند. خانواده‌ای که نوعی زیست همدلانه دیدنی را رقم زده، به طوری‌که آن که پا ندارد، با دستانی مددکارانه غذا را در دهان دوستش که دست ندارد می‌گذارد‌ و این چنین همدلانه، زندگی و نوروز جمعی را در کنار هم تجربه می‌کنند.   #فرهیختگان راهی به رهایی
Show all...
ناامنی سیاسی در تاریخ ایران برای مشاهده ناامنی سیاسی در ایران کافی‌ست در سرنوشت ۶ پادشاه آخر ایران تامل کنیم: ناصرالدین شاه: ترور شد مظفرالدین شاه: مرگ به دلیل بیماری محمدعلی شاه: مرگ در تبعید احمدشاه: مرگ در تبعید محمدحسن میرزا ولیعهد احمد شاه: مرگ در تبعید رضاشاه: مرگ در تبعید محمدرضاشاه: مرگ در تبعید از ۶ پادشاه آخر ایران ۵ پادشاه یا کشته شدند و یا در تبعید و خارج از کشور مردند. سرنوشت نخست وزیران و رجال سیاسی ایران هم قبل و بعد از انقلاب از همین رویه پیروی کرده است. میرزا ابراهیم کلانتر، قائم مقام، امیرکبیر، سپهسالار، میرزا علی اصغرخان اتابک، علی اکبر داور، تیمور تاش، فیروز میرزا نصرت الدوله، منصور، رزم آرا، مصدق، هویدا، بهشتی، رجایی، باهنر و ... این ناامنی سیاسی را محمدعلی فردوسی ثانی در شاهنامه نادری به مناسبت کشته شدن نادرشاه در سفری که به منظور سرکوب یکی از شورش‌ها به خراسان رفته بود به خوبی نشان داده است: شبانگه سر قتل و تاراج داشت سحرگه نه تن سر نه سر تاج داشت به یک گردش چرخ نیلوفری نه نادر به جا ماند و نه نادری آري .... هنوز آفتاب غروب نكرده بود كه از سپاه بزرگ نادري و سراپرده و اردوي او اثري بر جاي نماند. پ.ن: درساختار تاريخي به ارث رسيده برای ما چه اشكالي وجود دارد كه امنيت جان و مال به ايرانيان باز نمي‌گردد حتی برای فرادستان؟ 🔸منبع: یادداشت‌های منتشرنشده «علی رضاقلی» سالگرد درگذشت علی رضاقلی ویدیو: گریستن علی‌ رضا‌قلی با شنیدن نام «ایران» سهند ایرانمهر #فرهیختگان راهی به رهایی
Show all...
attach 📎

1
چه فرهادها مُرده در کوه ها... هادی حیدری از ابتدای امسال بیش از پنج کولبر، جان خود را از دست داده‌اند! کولبری، یک اجبار است، انتخاب نیست #فرهیختگان راهی به رهایی
Show all...
عدم بازنمایی فرهنگی 🖊️عقيل دغاقله در چند شب اخیر شهر، روستاها و محله های عرب شاهد برگزاری مراسم گرگیعان بوده است. کودکان با لباس محلی خانه به خانه می رفتند، درب ها را می زدند و شیرینی و شکلات دریافت می کردند. در بعضی نقاط شهر نیز جشن ها برپا بود. چند ویدیو از این مراسم در پست های قبل ارسال شد. اما در رسانه های «ملی» نگاه کنید چه می بینید؟ تقریبا هیچ! این همان معنای نبود بازنمایی است. بازنمایی (representation) به شیوه هایی اطلاق می شود که فرهنگ یک گروه یا اجتماع در رسانه ها بیان و نمایش داده می شود. این بازنمایی ها از مردم عرب را مستمر در تلویزیون دیده اید. مردی با دشداشه و چفیه سفید که با لهجه عربی دست و پا شکسته صحبت می کند و گاهی بندری! این بازنمایی گاه آنقدر اغراق آمیز می شود که در آن یک عرب یا خائن جنگ است یا ایران پرست محض. نمونه این تصویر اغراق آمیز فیلم ماهورا است. و البته هنگامی که به عرب های خارج از ایران می رسیم، یک عرب همیشه فاسد، زنباره، احمق و ساده لوح است. نمونه متأخر این تصویر کلیشه ای فیلم لاتاری است که عرب ها متجاوز به ناموس ایرانی هستند و قهرمان فیلم انتقام «ایرانیان» را با کشتن چند شیخ می گیرد. این بازنمایی ها را در مورد سایر اقلیت ها نیز می توان دید. برای مثال «زن چاق» یکی از فیگورهای اصلی تلویزیون برای خنداندن بیننده گان است. در این بازنمایی مدام زن چاق به عنوان فردی احمق، ساده لوح، حراف و پرخور نمایش داده می شود. انسانیت او گرفته می شود چرا که او چیزی غیر از غذا و شکم نیست. نمونه اخیر این بازنمایی را در سریال «مگر تمامی عمر چندتا بهاره» از سروش صحت می بینیم که البته قبل از آن در سریال «همسایه ها» نیز این فیگور نقش مرکزی داشت و متاسفانه بدون هیچ واکنشی از سوی جامعه پخش شد. اما علاوه بر بازنمایی های کج و معوج فوق با پدیده ای به نام «عدم بازنمایی» نیز روبرو هستیم. عدم بازنمایی یعنی اینکه در مورد گروهی از مردم، در مورد وجود آنها، در مورد رسم و رسومات آنها، در مورد تجربه زیسته آنها ساکت می شویم. آنها را از صحنه غایب می کنیم. این عدم بازنمایی را می توان در مورد مردم عرب دید. درحالیکه آمار دقیقی از بازنمایی این مردم نداریم، اما با احتساب تمامی بازنمایی های کج و معوج، بعید است میزان این بازنمایی ها از یک دهم درصد فراتر رود. و البته مثال واضح این عدم بازنمایی جشن گرگیعان است که این نوشته را با آن شروع کردم: رخدادی که می توان درباره آن گزارش خبری تولید کرد، درباره تجدید این سنت در سالهای اخیر نوشت، یا حداقل آن معرفی کرد. اما هیچ کدام از اینها انجام نمی شود. و هنگامی که درباره یک گروه از مردم و تجربه زیسته آنها سکوت می کنید، آنها را از عرصه تاریخ حذف می کنید. آنها را از روایت های خود پاک می کنید. دلیل آن واضح است قدرت حذف آنها را دارید و این کار را انجام می دهید و اجازه نمی دهید کسی در مورد آنها چیزی بداند، چیزی بگوید، یا حتی چیزی بپرسد. نتیجه این غایب کردن، این ساکت کردن نابودی فرهنگی است: اقلیتی که در گذر زمان خود و فرهنگ شان کمرنگ و محو می شوند. این حداقل همان آرزوی اکثریت است. و البته خطرناک تر این است که گروه اکثریت از همه تنوع و شکاف ها بی خبر می ماند و در افسانه یک ملت واحد غرق می شود. پیامد این غفلت تداوم تنش میان شکاف های موجود در ملت و تصویر ذهنی از ملت ازلی و واحد است: هراسی وجودی. اکثریت، در حقیقت، دچار نوعی پارانویا می شود. آنها با هراس از اقلیت ها می خوابند و با هراس از آنها بیدار می شوند. البته شاید بتوان گفت که عدم بازنمایی ریشه در این هراس ها نیز دارد. با هر بازنمایی دوباره هراس از اقلیت ها و وجود آنها بیدار و زنده می شوند و در نتیجه ترجیح بر سکوت و عدم دیدن می شود. عدم بازنمایی تنها اقلیت را به عرصه نابودی نمی کشد. عدم بازنمایی روح خود تحقیری را نیز در آنها می کارد. برای مثال، این عدم بازنمایی به کودکی که در این برنامه ها حضور دارد به هزار شکل تزریق می کند که این فرهنگ و این وجود تو اهمیتی ندارد. اگر اهمیت داشت که بخشی از آن تصویر ملی بود! او را به حاشیه می راند و با این اقدام روح خود تحقیری را درونی می کند. و بدین شکل البته فرایند دیگر سازی را تداوم می بخشد. در حقیقت اکثریت و اقلیت در این فرایند نیز برساخته می شوند. اکثریت با سکوت و عدم بازنمایی (به شکل ضمنی و غیر ضمنی) تلاش می کند اقلیت را نابود کند و آنها را به حاشیه می برد. و آن اقلیت نیز از جامعه بزرگتر بیگانه تر می شود و آن جامعه را به عنوان بک دیگری خطرناک مدام بازسازی می کند. https://t.me/adagha
Show all...
مجله

جشن گرگیعان در میان مردم عرب: شهر شوش @gergian

https://t.me/amajallah

🔸چه فرهادها مُرده در کوه ها... ○ #هادی_حیدری از ابتدای امسال بیش از پنج #کولبر، جان خود را از دست داده‌اند! #کولبری، یک اجبار است، انتخاب نیست . @hadi_heidari
Show all...
ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران، با انتشار ویدیویی از صحبت‌های خود در جلسه این شورا در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «ساخت مسجد در بخشی از بوستان قیطریه نه تنها تعظیم شعائر‌ اسلامی نیست بلکه موجب تخریب شعائر و بدبینی بخش وسیعی از شهروندان خواهد شد.»
Show all...
باشگاه روزنامه‌نگاران ایران به‌مناسبت فرا رسیدن سال نو و نوروز باستانی ایرانیان، بیست سئوال از برخی روزنامه‌نگاران پرسیده است. بزرگمهر حسین‌پور طراح و کارتونیست ایرانی در پاسخ به این سئوال که بزرگترین ترس شما چیست می‌گوید: بدون خلاقیت زندگی کنم. او همچنین در پاسخ به این پرسش که رویای شما چیست می‌گوید: خلق تمام چیزایی که تو ذهنم هستند. پاسخ‌های آقای حسین‌پور به ۲۰ سئوال باشگاه روزنامه‌نگاران ایران را در پست بعدی بخوانید. #فرهیختگان راهی به رهایی
Show all...
پاسخ‌های بزرگمهر حسین‌پور به ۲۰ سئوال باشگاه روزنامه‌نگاران ایران را می‌خوانید: خودتان را در یک جمله، توصیف کنید؟ خستگی ناپذیر از چه کارتونیست و طراحی بیشترین تاثیر را گرفته‌اید و دقیقا چه تاثیری گرفته‌اید؟ پیکاسو،تولوز لوترگ، مورت دراکر، کینو، موردیلو، کامبیز درم‌بخش آیا به آنجایی که مد نظرتان بود، رسیده اید؟ بله آیا در کارتان، فلسفه خاصی را دنبال می‌کنید؟ بله... فلسفه من: شد شد نشد نشد آیا باعث پیشرفت جامعه ای که در آن زندگی می کنید، شده‌اید؟ نه. الان چه کتابی می خوانید؟ قبلش چه کتابی می خواندید و بعدا چه کتابی قرار است بخوانید و چرا این سه کتاب را خواندید؟ الان در جستجوی زمان از دست رفته، قبلش کتاب گور پدر فرهنگ هربرت رید، بعدا شاهکار امیل زولا. چرا؟ چون به نظرم قابل خواندن هستند. بهترین فیلم و سریالی که در یک سال اخیر دیدید چه بود و چه تاثیری بر شما داشت؟ فیلم خوب ندیدم. سریال جنتلمن. سریال شوگان. تاثیرش این بود که هنوز امیدی به خلاقیت هست. بهترین موسیقی ای که در یک سال اخیر گوش کردید یا کنسرتی که رفتید چه بود؟ کشف موزیک های فرانتس شوبرت و گوش دادن در تنهایی. کنسرت نرفتم اگر طراح و کارتونیست نمی‌شدید چه حرفه دیگری را دنبال می‌کردید؟ ورزش میکردم. اگر الان این حرفه را کنار بگذارید، دنبال چه شغلی می روید؟ فیلمساز چه چیزی شما را خوشحال می کند؟ نقاشی کشیدن در تنهایی سرگرمی خاصی به غیر کتاب و فیلم دیدن دارید؟ کافه رفتن و سفر و قدم زدن با سیما هنرمند محبوب شما (زنده یا فوت شده) کیست؟ پیکاسو مرده. هاکنی زنده آیا سانسور خبرها و گزارش‌ها ضروری است؟ نه بزرگترین دارایی شما چیست؟ سیما بزرگترین ترس شما چیست؟ بدون خلاقیت زندگی کنم رویای شما چیست؟ خلق تمام چیزایی که تو ذهنم هستند چه چیزی را دوست دارید دور بریزید؟ مسئولین مملکتم حلقه مفقوده جامعه ما چیست؟ صداقت و راستی مزایا و معایب تنوع در جامعه چیست؟ معایب نداره همش مزایاست #فرهیختگان راهی به رهایی
Show all...
آرامگاه خواجه محمد بشارا در روستای مزارشریف در ولایت پنجکنت تاجیکستان مجموعه زیبا با آجرکاری‌های قرن پنجم با تشکر از رضا دبیری‌نژاد از بخارا #فرهیختگان راهی به رهایی
Show all...
آیا سقط جنین معلول اخلاقاً رواست؟ (گفت و گوی آرش نراقی و نعیمه پورمحمدی): https://www.youtube.com/watch?v=NiPSX8M0pSY #فرهیختگان راهی به رهایی
Show all...
آیا سقط جنین معلول مجاز است؟ | گفتگوی آرش نراقی و نعیمه پورمحمدی

آرش نراقی: سقط جنین پیش از ۲۰ هفته مصداق کشتن انسان نیست، اما بعد از هفته بیستم سقط جنین تحت شرایطی می‌تواند مجاز باشد. مثلا اگر معلوم شود که شدت معلولیت جنین در حدی است که کیفیت زندگی او به میزان زیادی پایین خواهد بود، مثل اینکه حیات نباتی داشته باشد یا توام با درد و رنج‌های فراوانی باشد، پدر و مادر جنین دلیل موجهی برای سقط دارند. نعیمه پورمحمدی: من به‌عنوان مادر یک شخص دارای معلولیت وقتی فرزندم به دنیا آمد، مثل افراد دیگر فکر می‌کردم یک رنجی وارد خانواده ما شده است، اما این تلقی اشتباه است و اصلا این مسئله مصداق رنج و شر نیست، ضمن اینکه معلولیت ذاتی نیست، بلکه فرهنگی و نسبی است. شاید سقط افراد سندرم داون روزی خنده‌دار شود، همان‌طور که الان از اینکه زمانی جنین دارای شکاف کام را سقط می‌کردند، تعجب می‌کنیم. حمایت ارزی از آزاد (patreon):

https://www.patreon.com/azad579

حمایت ریالی از آزاد (امکان حمایت ماهانه یا یکباره):

https://hamibash.com/azad

فیلم کامل این گفتگو در سایت آزاد:

https://azad.im/ls?c=SRqqaT

آرش نراقی (متولد ۱۳۴۵ در تهران) استاد فلسفه، نویسنده، مترجم و روشنفکر دینی است. وی هم‌اکنون در دانشگاه موراوین پنسیلوانیای آمریکا به تدریس مشغول است. حوزه فعالیت وی، بیش‌تر مربوط به فلسفه دین و فلسفه اخلاق است. نعیمه پورمحمدی عضو هیئت علمی دانشکده فلسفه دانشگاه ادیان و مذاهب است. وی در حوزه فلسفه دین و اخلاق فعالیت دارد. #سقط_جنین #حق_سقط #فمینیسم #حقوق_زن #حق_سقط_جنین #حق_زن #حق_بدن #آرش_نراقی #نعیمه_پورمحمدی #مطالعات_جنسیت #شکاف_جنسیتی #زن #جنسیت #برابری #برابری_جنسیتی #حقوق_زنان #جمهوری_اسلامی #سیاست #دموکراسی #انقلاب #شریعت #اصلاحات #حکومت_دینی #ایران #احکام #احکام_اسلام #اعتراض #روحانیت #حکومت_اسلامی #اخلاق #فلسفه_اخلاق #فلسفه_دین #دین #مدرنیته #آزادی #لیبرالیسم #حقوق #مردسالاری #debate

Sign in and get access to detailed information

We will reveal these treasures to you after authorization. We promise, it's fast!