"ارزشمند"

این کلیپ جدیدنیست چون ۱. در تجریش دیگر محجبه‌ایی نیس ۲. خواننده دیگر ایتقدر چاق نیس😉🤔 ولی کار جالبی است ... https://t.me/AARZESHMAND

اجراش شنیدنی کافه عاشقی .... https://t.me/AARZESHMAND

رفیق یعنی این اونیکه میگی فقط آشناست ... https://t.me/AARZESHMAND

ایران کجاست؟ کشوری غنی که توسط اقلیتی مصمم و متعصب اشغال شده و اکثریتی که میخواهد، آزاد شود ولی بدلیل عدم اتحاد و اعتماد به نتیجه نمیرسند🤔 #استاد ✍ https://t.me/AARZESHMAND

#زن #نفت #استعمار دردیست این مصیبت ... 🕊🕊🕊 https://t.me/AARZESHMAND

هرگز اشیای قیمتی را در ماشین خود نگذارید - حتی اگر ماشین خود را قفل کرده اید - روش جدید برای باز کردن ماشین قفل شده!!😇😮 https://t.me/AARZESHMAND

عیش و عشقتان مدام ... https://t.me/AARZESHMAND

《کارت اعتباری دوران هخامنشیان را ببینید》 پادشاهان ایرانی در دوره ﻫﺨﺎﻣﻨﺸیان کارت های اعتباری را برای مقامات حکومتی خود طراحی کرده بودند که کار کارتهای اعتباری امروز را انجام می داده است. در دوران هخامنشیان به مسافرانی که به دستور پادشاه سفر می کردند مانند قضات , حسابداران , حسابرسان و کارشناسان امور گوناگون مقامات حکومتی و ... لوح های لی داده می شد که کاربردی شبیه به کارت های اعتباری امروزی داشت. به این ترتیب که سقف هزینه های سفر مسافران مامور دربار روی آن ها ثبت می شد و صاحبان این لوحه ها می توانستند در ایستگاه های بین راهی , آن ها را به ماموران حکومتی نشان دهند و از خدمات و امکانات اقامتگاه های ویژه استفاده کنند. نمونه های بسیاری از این لوح ها در دانشگاه شرق شناسی شیکاگو نگهداری می شدند  و در سال ۸۳ همراه با ۳۰۰ لوح دیگر از این دست به ایران برگردانده شدند. https://t.me/AARZESHMAND

شاعرِ مطلق؛ سعدی محمدرضا شفیعی کدکنی: استادی که مانند ندارد بدیع الزمان فروزانفر است‌. او هر وقت می‌خواست از شاعر مطلق صحبت کند می‌گفت: سعدی! من یادم هست سر کلاس صحبت می‌کرد که هر کسی باید خلاقیّت ذاتی خودش را داشته باشد. یک‌مرتبه گفت: گیرم شدی سعدی! وجودِ مکرّری خواهی بود. #سعدی فیلم: رامتین نظری‌جو به فرخندگی یکم اَردیبهشت - بزرگداشت سعدی https://t.me/AARZESHMAND

۱ اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی (زاده سال ۵۸۵ یا ۶۰۶ شیراز -- درگذشته سال ۶۷۱ یا ۶۹۱ شیراز) سخن‌سرای قرن هفتم او در کودکی با علاقه زیاد به‌ مکتب رفت و مقدمات علوم را آموخت و هنگام نوجوانی به‌پژوهش دانش علاقه فراوانی نشان داد. اوضاع نابسامان ایران در پایان دوران سلطان محمدخوارزمشاه و به‌خصوص حمله سلطان غیاث‌الدین، برادر جلال‌الدین خوارزمشاه به‌شیراز، سعدی را که هوایی جز کسب دانش در سر نداشت برآن داشت دیار خود را ترک کند. او به‌ مدرسه نظامیه بغداد رفت و در آنجا از آموزه‌های امام محمد غزالی بیشترین تأثیر را پذیرفت (سعدی در گلستان، غزالی را «امام مرشد» می‌نامد). غیر از نظامیه، سعدی در مجلس درس استادان دیگری از قبیل شهاب‌الدین سهروردی نیز حضور یافت و در عرفان از او تأثیر گرفت. وی پس از پایان تحصیل در بغداد، به‌سفرهای متنوعی پرداخت که به بسیاری از این سفرها در آثارش اشاره کرده‌ است. در این که او از چه سرزمین‌هایی دیدن کرده، میان پژوهندگان اختلاف نظر وجود دارد و به حکایات خود سعدی هم نمی‌توان چندان اعتماد کرد و به‌نظر می‌رسد که بعضی از این سفرها داستان‌پردازی باشد. زیرا بسیاری از آنها پایه نمادین و اخلاقی دارند نه واقعی. مسلم است که شاعر به‌عراق، شام و حجاز سفر کرده است و شاید از هندوستان، ترکستان، آسیای صغیر، غزنه، آذربایجان، فلسطین، چین، یمن و آفریقای شمالی هم دیدار کرده‌ باشد. سعدی در حدود ۶۵۵ قمری به شیراز بازگشت و در خانقاه ابوعبداله بن‌خفیف مجاور ابوبکربن سعد زنگی بود که برای جلوگیری از هجوم مغولان به فارس، به آنان خراج می‌داد و یک سال بعد به‌فتح بغداد به‌دست مغولان به آنان کمک کرد. در دوران ابوبکربن سعدبن زنگی شیراز پناهگاه دانشمندانی شده بود که از دم تیغ تاتار جان سالم بدر برده‌ بودند. در دوران وی سعدی مقامی ارجمند در دربار به‌دست آورده بود. در آن زمان ولیعهد مظفرالدین ابوبکر به نام سعدبن ابوبکر که تخلص سعدی هم از نام او است به سعدی ارادت بسیار داشت. سعدی به پاس مهربانی‌های شاه، سرودن بوستان را در سال ۶۵۵ آغاز کرد و آن را در ده باب به نام اتابک ابوبکر بن سعدبن زنگی در قالب مثنوی سرود. هنوز یک سال از تدوین بوستان نگذشته بود که در بهار سال ۶۵۶ دومین اثرش گلستان را بنام ولیعهد سعدبن ابوبکربن‌ زنگی نگاشت. وی در خانقاهی که اکنون آرامگاه اوست در ۴ کیلومتری شمال شرقی شیراز، در دامنه کوه فهندژ، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا اقامت داشت. این مکان در ابتدا خانقاه شیخ بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌گذراند. برای اولین بار در قرن هفتم توسط خواجه شمس‌الدین محمد صاحب‌دیوانی وزیر معروف آباقاخان، مقبره‌ای بر فراز قبر سعدی ساخته شد. بنای اکنون آرامگاه سعدی از طرف انجمن آثارملی در سال ۱۳۳۱ شمسی با تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی در میان عمارتی هشت ضلعی با سقفی بلند و کاشیکاری ساخته شد. آثار منظوم و منثور سعدی که به‌جا مانده است، عبارتند از: بوستان، گلستان، دیوان اشعار،  رسائل نثر، هزلیات. ‎ 🌷 https://t.me/AARZESHMAND