کانال دیوانگان حضرت زینب سلام الله علیها-اصفهان

#گزارش_تصویری #شهادت_امام_صادق_علیه_السلام #شوال_۱۴۴۴ #حجه_الاسلام_والمسلمین_شیخ_محمد_رضا_حججی #دیوانگان‌حضرت‌زینب‌سلام‌الله‌علیها

▪️ 𑁍࿐ 🌿֎الغرض؛ مقابلِ #همزه که «شکستنِ کثرتی» و هالک و هیچ بودنِ کثرتِ بی الفِ وجودِ ولیّ الله(ع) است؛ 🔻 《#حمزه 》 🔺قرار دارد. که ؛ 🔰《حمزه》؛ به معنای تیزی و تندی شراب و شمشیر است و مراد از آن؛ 👈🏻 تیزیِ 《وحدت》 است(شمشیرِ جلالِ «لا هو»، شرابِ جمال «إلّا هو»). 🔻#حمزه؛ جلوه‌ و نشانی از وحدانیّت کبری و مطلقۀ باریتعالی یعنی شخصِ حضراتِ آل الله(ع) می‌باشد.🔺 ༺𒆳 💫۞در عالمِ ظاهر؛ جنگِ 《اُحُــــد》 در ۱۵ شوّال، و در کنار کوهِ اُحُد صورت گرفته است. حضرتِ حمزه (؏)؛ ❂☜ جلوۀ وحدانیّتِ حضرتِ حقّﷻ یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی (؏) هستند. و شمشیر حضرت وحدانیّت، مولی امیرالمؤمنین (؏)؛ ❂☜ #ذوالفقار است که دو لبه می‌باشد و «لا»ی نفی برای از بین بردنِ دوئیّت. و امّا حضرت حمزه (؏) در جنگ اُحُد؛ 🍃֎⇦وجودِ ذوالفقارِ دو لَبه را این چنین به تفصیل آورده، و هویدا می‌سازند که؛ ❂☜ با #دو شمشیر به پیکارِ دوئیّت و حدِّ ملعونِ کثرات می‌روند. 🔳 حقیقتِ «لاإله‌إلّاهو »، نفسِ وحدانیِ حضرتِ أحدﷻ ، یعنی؛ حضرتِ «الوحدانیّة الکبری» مولی امیرالمؤمنین(؏) [(『هُمُ الوَحدانیّةُ الکبریٰ؏』 📚بحار الأنوار،ج‏۲۵،ص۱۷۲)] که دائماً شهادت به خویشتن دارد و قوام و حیاتِ『 شَهِدَ الله أنّه لاإله‌إلّاهو 』 است؛ آن طور در مقامِ شهادتِ به احدیّت خویش، در جنگ اُحُد، در کنارِ کوهِ اُحد، توسّط حضرت حمزه (؏) به مَنَصۀ شهود و ظهور آمد که ایشان(ع) در تمام مراتبِ وجودی خود مجاهد حقیقی این شهادت بودند. که در باطن، با اقرار و ایمانِ تامّ به شخصِ «الوحدانیّة الکبری» مولی امیرالمؤمنین(؏)، شهید این مجاهدت بودند، و در ظاهر هم با یَمین و یسار (دو شمشیرِ جلال و جمال) و تمام وجود، این مجاهدت را ظاهر کردند تا «ربّ المشارق و المغارب» یعنی مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام بر عالمیان هویدا شوند که؛ «رَبُّ الْأَرْضِ إِمَامُ الْأَرْضِ؛ 📚بحارالأنوار، ج۷، ص۳۲۶». 🍂 تا جایی که حتّی بعد از شهادت ایشان، دشمنان (که همگی، جولانی از عمر ملعون بودند) طاقتِ سینۀ مخزن الاسرار از سرّ وحدانیّتِ و حبّ و معرفتِ علوی(ع) ایشان را نداشته، پس سینه و بطنِ مبارکِ حضرت حمزه(ع) توسّط ملعونی به نام «هِند» [دختر عُتْبَه، همسر ملعون ابوسفیان و مادر معاویه -لعنة الله علیهم اجمعین] پاره و مُثله شد و جگر ایشان به دندانِ کینه این ملعونه کشیده و خورده شد. غافل از اینکه؛ این جگر، کبد سوخته از عشقِ مولاست. و جگر مجاهدِ حقیقیِ مولی(ع) هم مجاهد است. حتّی جگر پارۀ حضرت حمزه(ع) آرام نمی‌گیرد! و در بطونِ سراسر نارِ دوئیتِ دشمنانِ مولایِ وحدانیّت(ع)؛ دو شمشیر به دست، از یمین و یسار، شرق و غرب، دوئیتِ عمر ملعون را با شهادتِ وحدانیِ علوی(ع)، به ادامۀ جنگ اُحُد می‌کِشَد وُ این حقیقت را با تمام وجود، به مَنصۀ ظهور و بدو و ختم می‌رساند که: 💠〖 بِهِمْ مَلأْتَ سَماءَكَ وَ أَرْضَكَ حَتّى ظَهَرَ [أَنْ] لا إِلهَ إِلَّا أَنْت〗💠 خداوند به شما آل الله علیهم السلام(که وحدانیّت و صمدیّتِ حضرت أحد هستید) آسمان و زمینش را پُر کرد تا «لا إله إلّا أنت» ظاهر شد. (مناجات رجبیه - 📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۲، ص۶۴۶) 🔥۞این است که به مضمون فرمودۀ حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین(؏)؛ اگر حضرت حمزه؏ زنده می‌بود؛ آن دو ملعون ازل و ابد (یعنی ابابکر و عمر لعنة الله علیهما و علی أتباعهما - که نفسِ کثرت و ملعنت هستند)، موفّق به غصبِ خلافت نمی‌شدند. 📚الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏۸، ص۱۹۰ و به فرمایش حضرت امام محمد باقر(ع)؛ بی شک آن دو ملعونِ ازل و ابد را می‌کُشتند. (📚الکافی، ج۸، ص۱۹۰) 🔥【أَلَا لَعْنَةُ الله عَلَى الظَّالِمِينَ】🔥 🔰او حمزه(؏) است... حمزه(؏)؛ ◉ مقابلِ تمام هُمَزه و هَمَزاتِ شیاطین، مقابلِ نفسِ کثرتِ عدمی، یعنی؛ 🔥عمر و ابابکر (لعنة الله علیهما و علی جمیع أتباعهما).🔥 🔰 او حمزه(؏) است... حمزه(؏)؛ ◉ که مقام و شهادتِ او، شهادتِ حقیقی است. یعنی؛ صرفاً کشته شدن نیست، بلکه؛ 🍃 شهادتی از باطن البواطنِ اقرارِ وحدانیّتِ وجودیِ علوی(ع)، تا ظاهر الظواهرِ بیقرارِ کثرتِ عدمیِ عُمَری(لعنة الله علیه). ⏎▣ و این چنین؛ 🔰او حمزه(؏) است... حمزه(؏)؛ 👈🏻 که لقبِ مبارک و حقیقی‌، و برخاسته از وجودِ مبارکِ سراسر شهادتشان؛《سیّد الشّهداء؏》 است. الحمد لله الشهید. 🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده #شهادت_حضرت_حمزه ؏ #جنگ_احد ─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─ 🆔 @ehsannil ✍🏻 ↗️ t.me/ehsannil3 ➣ کانال معرفة الحقّ ↗️ t.me/ehsannil2 ➣ کانال اللطائف الإلهیّة ↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋 ‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─ ▪️

▪️ 🔳 حضراتِ ائمه اطهار(ع)، الف استقامتی هستند که قیّومیّتِ مَعیۀ عوالِم وجود بوده و موجودات و کثرات، حروفِ متجلّی از الفِ می‌باشند، پس گریزی از حضراتِ الف (ع) ندارند که: 💠 《لَا يُمْکنُ الْفِرَارُ مِنْ حُکومَتِک؛ [خدایا!] فرار از حکومت تو ممکن نیست》💠 (📜 دعای کمیل). 🔻 ✅ نکته: ◉ حرفِ اوّل از هر حرفِ ملفوظی را «زُبُر» می‌گویند و سایر حروف آن را «بَیّنه» می‌گویند. مثلاً: در حرفِ ملفوظِ «سین»؛ «س»، زُبُر بوده و «ی» و «ن» بیّناتِ «سین» است. که زُبُرِ هر حرفی؛ مقامِ خلوَتِ آن حرف است و بیّناتِ آن؛ مقامِ جلوَت آن است. ◉ عدد ابجدِ بیّناتِ «الف» (یعنی جمعِ اعدادِ ابجدِ «ل» و «ف»)؛ ۱۱۰ است که جلوه‌ای از ۱۱۰ بودنِ نامِ مبارکِ 《عــلی》، یعنی شخصِ واسطۀ مطلقه حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام است و از آن مقام که حضرت مولی(ع)؛ حقیقتِ 《لا إله إلّا هو》 هستند، 👈🏻 عدد ابجدِ 《لا إله إلّا هو》 عدد ابجدِ نامِ مبارکِ 《عــلی》 یعنی ۱۱۰ می‌باشد. یعنی؛ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (ع) (منظور؛ تمام آل الله ع) از اشرافِ مقام اطلاق و جمع الجمع نوری بودنشان؛ هم مقامِ خلوَت نوری یعنی نفس و ذات الهی هستند(◣『السَّلَامُ عَلَى نَفْسِ اللهِ تَعَالَى』◥؛ 📚بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۹۷، ص۳۳۱)، و هم مقامِ جلوَت. چنان که حضرت مولی(ع) می‌فرمایند: 🔹『أنا الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ 』🔹 (📚الإختصاص، ص۱۶۳ ) که حیات و حقیقتِ 🔷『الْأَوَّلِ قَبْلَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ لَا قَبْلَ لَهُ وَ الْآخِرِ بَعْدَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ لَا بَعْدَ لَهُ』🔷 (📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۱، ص۱۴۲) هستند. 🌐 عالَم و کثرات و موجودات؛ جلوات و حروفِ وجودِ مبارکِ حضرات آل الله(ع) می‌باشند. 🔺 🍃 و امّا بعد ... 🌿قرآن می‌فرماید: 🔻『ويلٌ لِكُلّ هُمَزَةٍ لُمَزَة』🔺 ✾واى بر هر عیب‌جوی مسخره كننده‌‏ای. ༺𒆳 💫۞واژۀ «هُمَزة»؛ با «هَمْزه(ء)» از یک ریشه می‌باشد. 🍃☜از مادّۀ «هَمَزَ»؛ که در اصل، به معنای «شکستن» است. که؛ «هَمَزات الشّياطين» (سورۀ مؤمنون، آیۀ ۹۷) به معنای؛ «ابزارهای شیطان، برای شکستنِ ایمان» است. 𑁍࿐ 🌿⇯بیان شد: «الف» از فائقیّتی که دارد؛ جزء الفبا محسوب نمی‌شود، ولی تمام حروف؛ به قوامِ او، قائمند. «هَمزه» را هم بسیاری جزءِ الفبا نمی‌دانند. ֎همزه در اوّلِ کلمه که بیاید؛ ☜تشبّه به الف دارد. ֎و در وسط و انتهای کلمه؛ ☜به شکل عددِ شش (۶) نوشته می‌شود. ༺𒆳 🔥⇯عُمَر ملعون هم؛ جزء حروف الفبایِ وجود نیست. [❂☜عدمِ مضاف است و به نَفْسِ کُرْه (اشاره به آیۀ ۸۳ آل عمران؛ ✿『لَهُ أسلَمَ مَن في السّماوات و الأرض طوعًا وَ كَرْهًا』✿) تسلیمِ وجود گشته که صرفاً بر «وجود»، بشورد و به دشمنی بر حضراتِ آل الله(ع) برخیزد]؛ امّا منافقانه و غاصبانه خود را در بینِ حروف (یعنی موجودات) قرار می‌دهد. 🔥֎پس عُمرِ ملعون؛ آن همزه‌ای است که تشبّه به الف داشتنش در ابتدای کلمه؛ ❂☜نشانی از آن نفاقی است که آن ملعون در ابتداء؛ خود را در کنار رسول اکرم (ص) قرار داد و تشبّه به مسلمانی کرد! 🔥֎ و شبیهِ عددِ ۶ بودنش در وسط و انتهایِ کلمه؛ ❂☜آن وقتی است که حضرت رسول اکرم(ص) شهید شدند و آن ملعون، نفاقش را آشکار کرد و بر نفس و حقیقتِ حضرت حقّﷻ یعنی حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) که الفِ حقیقت هستند؛ شورید‌ و حقّ حضرت مولی(ع) را غصب کرد و همسر و فرزندِ حضرت مولی(ع) را شهید کرد. 🌿֎و (۶)؛ اشاره به شش روزِ خلقتِ عالم کثرات است. 🔥☜که نفْس وُ حدّ کَثَرات، جدایِ از وحدانیّتِ حقّﷻ؛ همان عُمْرانیّتِ صوری و جُوْلانیِ عُمَرِ ملعون است و اهل کثرات را آنچنان به خود مشغول می‌کند که ولیّ نعمت و الفِ قیّومِ وجود خویش یعنی حضرتِ مولی(ع) (ائمه اطهار ع) را فراموش می‌کنند و به قشرِ عالَمِ حروف و تکاثر، مشغول می‌شوند. از این روست که؛ کثرتِ جدای از وحدت، ملعون است. یعنی؛ حروف بدونِ الفِ حقیقت؛ هیچ و پوچ بوده و در ملعنتِ هلاکت هستند که؛ 💎【كُلُّ شَيْ‏ءٍ هالِكٌ إِلاَّ وَجْهَه‏ُ】💎 هر چیزی، نفسِ هلاکت است إلّا وجه باریتعالی (یعنی؛ حضراتِ آل الله ع). 📖 قصص، آیۀ ۸۸ 🔥֎جمع‌بندی آنکه؛ هُمَزَاتِ عیب‌جویان وُ هَمَزاتِ شیاطین؛ جولانی از آن ملعون است که دائماً راسِم عالَم وجود یعنی حضرت رسول اکرم(ص) مأمور به این امرِ حقّ هستند که؛ 🔻﴿وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ ﴾🔺 و بگو؛ پروردگارا از وسوسه ‏هاى شيطانها به تو پناه می‌برم. 📖 سورۀ مؤمنون، آیۀ ۹۷ ︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻ 🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة ︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼ ༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻ ▪️

. 🤍 ┅✿❀جنگِ أَحَدﷻ با آحاد در کنار اُحُد❀✿┅ ┅─┅─═• 🍁 •═─┅─┅ 🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده ↗️ https://t.me/ehsannil2/1428 ┅─┅─═• 🍁 •═─┅─┅ 𑁍࿐ ༆ 🔰 مقدمه : در #کانال_معرفة_الحق #ﺑﯿﺎﻥ_بیستم_و_دوم_حقیقة_الولایة اختصاص پیدا کرد به حروف الفبا و قیّومیّت معیّۀ ائمه اطهار(ع) در حروف. بیان شد: 🌸 حروف الفبا ۲۸ حرف است که تمام قرآن از همین ۲۸ حرف تشکیل شده است و در وصف قرآن با همین حروف آمده است: 💎 تبْياناً لِكُلِّ شَيْء 🔹روشن کننده و بیان کنندۀ هر چیز است. (سورۀ نحل آیۀ ۸۹) حروف الفبا - که به «حروف مُعجَم» معروفند -، حقیقتی در عالم هستند و اوّلْ‌مخلوقِ حضرت حقّ تعالی برای شناسائی و کتابت می‌باشند، چنان که حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع) می‌فرمایند: ◣『إِنَّ أَوَّلَ مَا خَلَقَ الله عَزَّ وَ جَلَّ لِيُعَرِّفَ بِهِ خَلْقَهُ الْکتَابَةَ "حُرُوفُ الْمُعْجَم‏"』◥ به درستى که اوّل چيزى که خداى عزّ و جلّ آفريد تا به واسطۀ آن، نوشتن را به خلق خود بشناساند، حروف معجم بودند. 📚الأمالي (للصدوق)، ص۳۲۵ 🔻✅ نکتۀ حاشیه‌ای: «عجم» در مقابلِ «عرب»؛ کثرت در مقابلِ وحدت است. «مُعجَم»؛ اسم مفعول از «عجم» است. یعنی آنکه خودش کثرت نیست، بلکه به کثرت خود را می‌کشاند.🔺 و هیچ شیئی از حقیقتِ جامعِ قرآن بیرون نیست: 💎﴿لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاَّ في‏ كِتابٍ مُبينٍ﴾💎 هيچ تَر و خشکى نيست مگر اين كه در كتابى روشن [درج‏] است. (سورۀ انعام آیۀ ۵۹) ❀ 《رَطْب》 و 《یابِسـ》 ی نیست (بطورِ کلّی یعنی؛ شیئی نیست) إلّا اینکه در جامعیّتِ «"کتاب مبین" بودنِ قرآن» جمع است. 🍃 روح ساری و جاری در تمام حروف، «الف» است و در تمام ۲۷ حرف دیگر با واسطه یا بی‌واسطه «الف» موجود است (حروفی مثلِ «باء و تاء و ...»، بی واسطه الف دارند و سایر حروف مثلِ «جیـــم»، «میـــم» و «نــون» الفِ منقلب به یاء و یا واو دارند یعنی با واسطه، الف دارند) و با توجّه به این أمر؛ در احادیث مربوط به علم در آخر الزمان، علم را ۲۷ حرف معرفی می‌نمایند، نه ۲۸ حرف (📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۵۲، ص۳۳۶). همان طور که نقطۀ حقیقی، مقامِ خلوت (وحدت) است؛ «الف»؛ تنزیلِ نقطه و واسطۀ بینِ خلوَتِ نقطه (مقام وحدت - مقام غیب الغیوبیِ نفس و ذات الهی) و جلوَتِ حروف (کثرات) است. و به عبارتی؛ 👈🏻 «الف»؛ مقام جمع الجمع است. که وصفِ «الف» در روایات آمده است که حضرت امام جعفر صادق(ع) پیرامون حرف «الف»، شش ویژگی را بیان می‌فرمایند: 🔻『في الألف ستَّ صفات من صفات الله‏ عزّ و جلّ: ➊"الإبتداء" فانّ الله عزّ و جلّ ابتدأ جميع الخلق و الالف ابتداء الحروف ➋و "الاستواء" فهو عادل غير جائر، و الالف مستوفى ذاته، ➌و "الانفراد" فالله فردٌ و الالف فرد ➍و "اتصال الخلق بالله" و الله لا يتصل بالخلق و کُلّهُم يحتاجون اليه و الله غنىٌّ عنهم، و الالف کذلک لا يَتَّصلُ بالحروف و الحروف مُتّصلة به، ➎و هو منقطعٌ عن غيره، و الله تعالى "باين" بجميع صفاته من خلقه، ➏و معناه "من الالفة" فکما انّ الله عزّ و جلّ سبب ألفةِ الخلق فکذلک الالف عليه تَأَلّفتِ الحروف و هو سببُ ألفَتِها』🔺 در «الف»؛ شش صفت از صفات خداوند عزّوجلّ است: ➀ «ابتدا»؛ زیرا خداوند است که آفرینش همه مخلوقات را آغازیده، و «الف» نیز آغازگر حروفِ تَهَجّی است. ➁ «استوا»؛ خداوند عادل و مستوی است، و «الف» نیز کامل الذات است. ➂ «انفراد»؛ خداوند فرد و تنهاست، و «الف» نیز چنین است. ➃ «اتصال آفریدگان با خداوند»؛ چرا که خداوند هیچ‏گونه اتّصال به خلق ندارد و این مخلوقاتند که به خداوند محتاجند و خداوند غنی از آن‌هاست. و «الف» نیز به حروف، متّصل نیست و حروف به او متّصلند ... ➄ «انقطاع»؛ و او از غیر خودش منقطع است (اتصال و انقطاع) و حقّ تعالی نیز با تمام صفاتش از خلقش مباین و جداست (در حدیثِ دیگری آمده است که این مباینت، مباینتِ صفتی است و نه مباینتِ عزلتی ). ➅ «اُلفَت»؛ معنای الف از الفت است؛ همان‏گونه که خداوند، منشأ الفت خلق با یکدیگر است، الف نیز مبدأ تألیف حروف و سبب اصلی ائتلاف آن‌هاست. 📚 تفسير نور الثقلين، ج‏۱، ص۳۰ ︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻ 🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة ︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼ ༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻ ▪️