فلسفه اخلاق

مخالفان شجاعم را گرامی می‌دارم که وادارم می‌کنند آن‌چه را که فکر می‌کردم خوب است بسط دهم، تجدیدنظر کنم و یا کنار بگذارم. 🔸|کتاب: داشتم فکر می‌کردم، دانیل دنت| ❤️☘ @filsofak

🔸چهار سؤالی که ارسطو به آنها پاسخ می‌دهد: ▫️زندگی خوب چیست؟ ▫️چرا هنر مهم است؟ ▫️دوستی یعنی چه؟ ▫️چگونه می‌توان اندیشه‌ها را به‌نحو مؤثری بیان کرد؟ ▪️ترجمه و صدا: دکتر ایمان فانی ‌ @Philosophy_files

خارج، حالت را خوب نخواهد کرد! رفیق! تو فکر می‌کنی اگر بیایی خارج، حالت خوب می‌شود؟ به والله قسم نه! نمی‌شود. من این‌قدر ایرانی حال‌خراب در همین خارج دیده‌ام که نگو و نپرس. آن‌ها حال خراب‌شان را با خود به همه‌جا می‌برند. آن‌ها دل‌شوره‌ها، ترس‌ها، اضطراب‌ها، بکن‌نکن‌ها، بگیرببندها، دروغ‌ها، فریب‌ها، تنگ‌نظری‌ها، خیانت‌ها، حسادت‌ها، نفاق‌ها، پشت‌هم‌اندازی‌ها، قانون‌گریزی‌ها، دور‌زدن‌ها و زیر‌آب‌زدن‌ها را با خود همه‌جا می‌برند و هر کدام از این‌ها کافی‌ست که حال آدم خراب باشد همه عمر. بهشت هم با افکار و کردار جهنمی ما، جهنم خواهد شد. تو فکر می‌کنی خارج از اول خارج بود بعد یک عده رفتند و داخلش شدند؟ نه، خارج را همین خارجی‌ها خارجش کردند. همان‌طور که ایران را ایرانی‌ها، ایرانش کردند. عراق را عراقی‌ها عراقش کردند. افغانستان را افغان‌ها افغانستانش کردند. فکر نکن این فقط حکومت‌ها هستند که آدم‌ها را می‌سازند، نه اتفاقا این آدم‌‌ها هستند که حکومت‌ها را می‌سازند. من اینجا هستم در همین خارج دوست‌داشتنی شما و دارم از نزدیک می‌بینم که قانون هست اما چطور بعضی ایرانی‌ها همه فکر و ذکرشان این است که همین قانون را دور بزنند و زیر پا بگذارند. کار هست اما چرا او هزار و یک ترفند می‌زند که از همان کار شانه خالی کند. آزادی بیان هست اما چرا حرفی ندارد که بیانش کند. تساوی حقوق زن و مرد هست اما چرا باز هر بلایی که می‌تواند بر سر زنش می‌آورد؟ امید هست، اما او چرا ندارد؟ لذت‌های پاک و بی‌آلایش هست اما او چرا نمی‌تواند ببرد؟ موزه هست اما چرا او نمی‌رود؟ کتابخانه هست اما چرا او عضو نمی‌شود؟ هزار و یک فعالیت فرهنگی هست اما چرا او شرکت نمی‌کند؟ کتاب هست، بدون سانسور و ممیزی هم هست، اما چرا او نمی‌خواند؟ موسیقی کلاسیک هست، تاتر مدرن هست، هنر متعالی هست، فلسفه روز هست، علم محض هست، اما چرا او باز دنبال قلیان دوسیب است و سالن مد و غیبت پشت سر پری‌خانم و زری‌خانم؟ تمرینش نکرده؟ یادش نداده‌اند؟ دل و دماغ ندارد؟ رنج بسیار کشیده؟ میراث‌دار یک اندوه تاریخی‌ست؟ تقصیر زمین است، تقصیر زمان است، تقصیر این است، تقصیر آن است؟ باشد حق با شماست. اما باور کن خارج، حال کسی را خوب نخواهد کرد. اول باید حال خودت را خوب کنی، بعد با خود ببری حالت را هرجا که می‌خواهی. 🔸|عرفان نظرآهاری| ❤️☘ @filsofak

  اگزیستانسیالیسم چیست؟ ‏ #فلسفه #اگزیستانسیالیسم ❤️☘ @filsofak

  اگزیستانسیالیسم چیست؟ ‏ #فلسفه #اگزیستانسیالیسم 🆔@Ticketlessfilm

مستند کوتاه «سوررئالیسم» چیست؟ ویدیویی درباره‌‌ی مفاهیم «مکتبِ سوررئالیسم» و چگونگی پیدایش آن توسط «آندره برتون» شاعر و نویسنده‌‌ی فرانسوی و بنیانگذار جنبش «فراواقع‌گرایی» #تاریخ_هنر #سبک_شناسی #سوررئالیسم 🆔@Ticketlessfilm

▪️مکتب اگزیستانسیالیسم بر این باور است که انسان با اعمال خود تعریف می‌شود و فرد با انتخاب‌هایی که انجام می‌دهد، معنای زندگی خود را شکل می‌بخشد: «تاکید بر سوبژکتیویته، آزادی انتخاب و ایجاد معنا توسط خود فرد». هر شخص کاملاً مسئول اعمال، ارزش‌ها و معانی یافتهٔ خود است و از این مسئولیت آگاه است. این رویکرد ممکن است منجر به غم و اندوه شود، چراکه هیچ قدرتِ تعیین کننده یا مجموعهٔ اخلاقی بالاتری برای توجیه اعمال ما وجود ندارد. تنها و بی‌هیچ مسیر و راهنمایی رها شده‌ایم. با توجه به این تعریف موجز، فیلم اگزیستانسیالیستی چه ویژگی‌ها می‌تواند داشته باشد؟ تاحدودی معیارهای زیر شاید مبین یک فیلم اگزیستانسیالیستی باشد: «فیلم روایتی ساختگی و تخیلی داشته باشد. دست کم یک شخصیت انسانی داشته باشد که روایت به طور کلی یا از منظر او یا با داستانی که حول کنش‌ها و اطراف او می‌چرخد، روایت شود. فیلم‌ساز از طریق عناصر ضروری فیلم‌سازی (مانند تدوین، دیالوگ، میزانسن و غیره) شخصیت محوری را در دنیایی نامشخص با انتخاب‌های متعدد به تصویر بکشد. شخصیت اقداماتی انجام دهد که پیامدهایی داشته باشد و آگاه باشد که هیچ قدرتی سوای از خود او نیست که اعمال یا شرایط او را تعیین کند. شخصیت(ها) دچار بحران وجودی شوند. به این معنا که در برابر وجودی پوچ و نامعین، باید به یک درجه‌ای از درد و اندوه، بر اثر اعمال خود برسند.» در اینجا به ده فیلمی اشاره شده است که می‌توان گفت معیارهای فوق را برآورده می‌کنند و بارقه‌هایی از فلسفه و رویکرد اگزیستانسیالیستی را دارا هستند: 1. The 400 Blows (Francois Truffaut, 1959) 2. The Bicycle Thieves (Vittorio De Sica, 1948) 3. Solaris (Andrei Tarkovsky, 1972) 4. Anomalisa (Charlie Kaufman & Duke Johnson, 2015) 5. Wild Strawberries (Ingmar Bergman, 1957) 6. The Big Lebowski (Joel and Ethan Coen, 1998) 7. Things to Come (Mia Hansen-Løve, 2016) 8. The Seventh Seal (Ingmar Bergman, 1957) 9. The Tree of Life (Terrence Malick, 2001) 10. 2001: A Space Odyssey (Stanley Kubrick, 1968) #مکتب_اگزیستانسیالیسم #معرفی_فیلم ❤️☘ @filsofak

تنهایی همیشه هم بد نیست؛ می‌تواند سودمند باشد و مولد خلاقیت. تنهایی را می‌توان نوعی موهبت دانست، لحظه‌ای که فرد خود طالب آن است، به دستش می‌آورد و از آن محافظت می‌کند تا بتواند طی آن به تامل و تفکر بپردازد. تنهایی می‌تواند راهی برای شناخت خود و دیگران باشد. در حقیقت، نوشته‌های زیادی وجود دارند که هم انزوای خودخواسته و هم تنهایی را، به‌ویژه در ارتباط با خلاقیت و هنر، نعمتی بزرگ توصیف می‌کنند. تنهایی برای نویسنده و هنرمند ممکن است نیرویی شفابخش باشد و حتی خلاقیت او را شکوفا کند. اصل تعیین‌کننده این است که تنهایی تحمیلی است یا خودخواسته، چه مدت طول می‌کشد و تمایلی برای تجربه آن وجود دارد یا نه. از ویژگی‌های مهم انزوا و حتی تنهایی به‌عنوان وسیله‌ای برای پرورش خلاقیت، موقتی بودن آن است. فِی باوند آلبرتی، از کتاب سرگذشت تنهایی تاریخچه یک احساس، ترجمه اکرم رضایی بایندر Edward Hopper, Compartment C Car, 1938

. 🎥 درباره افسردگی! ♦️من سگ سیاهی داشتم که نامش #افسردگی بود. @tahlilvarasad

. یادت باشه چیزی که باعث غرق شدنت میشه، افتادن توی آب نیست؛ موندن زیر آب و بالا نیومدنه... بهتره مراقب باشیم تو اشتباهات خودمون نمونیم و ازشون درس بگیریم... @tahlilvarasad