"Where the roses Bloom"

زیمرمن همه قطعاتو فوق العاده اجرا میکنه. عاشق این‌ مردم.

وای شاهکار.

Krystian Zimerman - Chopin: Scherzo No. 2 in B-Flat Minor Op. 31

اسکرتزو شوپن میخوام خدایا کی میشه من اسکرتزو بزنم

لطفا بهم بگین چه قطعه‌ای از شوپن وایب منو میده.

خیلی خوشحالم که ساز (پیانو) میزنم.

شب بیداری اصلا چیز خوبی نیست.

این ۴ امین بار توی ۲ هفته‌ی اخیره که جعبه‌ی خاطراتم رو باز میکنم؟ نمیدونم. ولی میدونم که عطرش عوض نشده. برگه‌‌ها کمی زردتر شدن. ولی اون نامه هنوز بوی عطر کیانا رو میده. و دست خط این یکی، نشون میده از طرف فرنگیسه. پاکت‌های خالی سیگار که یکیش مال وقتیه که بعد از کنکور عملی با بچها توی کافه نشسته بودیم. اولین کادویی که نیلو برام فرستاد. یا حتی آخرین شکلاتی که ریحانه قبل از آخرین ژوری ساز بهم داد. یه تیکه از موهام قبل از اینکه کچل کنم. قبلا نگه داشتن همه اینا برام بی معنی بود. ولی الان؟ دلیل ادامه دادنم همین تیکه‌های جزئی از خاطراتی هستن که هرچی بیشتر میگذره توی ذهنم کمرنگ تر میشن. آدم‌هایی که ازم دورتر میشن. و در آخر نوشته‌هایی با رد اشک، از آخرین دیدارم باهاشون برام باقی میمونه.

پیام‌های قدیمیم با آدمای موردعلاقم رو میخونم و لبخند دردناکی میزنم. حاکی از صمیمیت‌های از بین رفته و مکالمه‌های تکرار نشدنی. حجوم خاطرات قلبم رو سنگین میکنه. هیاهوی توی سرم آروم نمیگیره. از خودم میپرسم؛ تقصیر من بود؟

دوست دارم چیزایی که اینجا می‌نویسم درمورد خودم نباشه اما متاسفانه هست