پرواز در کرانهٔ نیستی.

و چقدر هم این کلیدواژهٔ شیرین و دهان پر کنِ «امنیت» در ادبیات ناسیونالیستی آشناست. سال ۶۷ افراد زیر ۱۸ سال، به علت تهدید امنیت ملی در گور دسته جمعی خوابیدن. همین چند صباح پیش‌تر، به اسم «دفاع از تمامیت ارضی» و «امنیت» مطالبهٔ حقوق مدنی که در تمام دنیا به رسمیت شناخته شده سرکوب شد. این ادبیاتِ قومیت‌ستیزانه و ناسیونالیستی و محافظه‌کارانه، نه تنها در کوتاه مدت به نفع حاکمیت موجود در ایران هستش، بلکه همواره به عنوان سلام تحریک احساسات توسط بورژوازی به کار گرفته شده و میشه. کلیدواژه‌هایی مثل امنیت و اقتدار و... که برای شیر کردنِ جماعت تحت ستم در جهت دفاع از منافع ستمگر همواره کاربرد داشته.

حرکات برابری خواهانه، حق طلبانه، شورش‌های اقوام حاشیه نشین و... همگی مخل امنیت بودند و باید سرکوب می‌شدند چرا که مام میهن را در خطر قرار میدادند؟ یا شاید هم به این خاطر که موی دماغ دیکتاتور پهلوی اول بودند.

مرا نه سر، نه سامان آفریدند پریشانم، پریشان آفریدند پریشان خاطران رفتند در خاک مرا از خاک ایشان آفریدند... -باباطاهر عریان

بعد از هیتلر، همهٔ آلمان درک کردند که او چه بلایی بر سر کشور و زیربناهای آن آورده است. اما یک چیز نابود شدهٔ اساسی بود که هر کسی نمی فهمید و آن، خیانت هیتلر به کلمات بود. خیلی از کلمات شریف، دیگر معنی خود را از دست داده بودند. پوچ و مسخره شده بودند. عوض شده بودند. آنها اشغال شده بودند. کلماتی مانند: آزادی، آگاهی، پیشرفت و عدالت...

-هاینریش بل

«شهروند» در گفتمان دوستان به ترجمانِ خر حمال حاکمیته.

اون پاورقی و شارلاتان بازی‌های مجریش بس نبود، از هر دری میخوان این ملت رو تحقیر و تمسخر کنن.

آخه مغزتو قربون چرا دیگه انقدر عاقل اندر سفیه ملت رو مسخره میکنی؟