به تو شه کونی پدر

تازه اون موقع قیافه م کیری تر از الان بود

کیرمم نبود هیچی میرفتم میومدم رو خایه هام میچرخیدن همه

چقدر سرکار قبلیم زندگی شاهانه داشتم چقدر همه به تخمم بودن خدایا

به محض اینکه دهنمو باز کنم هزار تا آئورا از دست میدم

تو سرکار تو جامعه هر جا احساس جدا افتاده بودن میکنم مادرم داره گایده مشه

میدونم هر چقدر کمتر شرم تو پس زمینه مغزم باشه بهتر میتونم خودمو بروز بدم و شخصیتم عین شاش نباشه ولی واقعا دست خووم نیست

احساس طرد شدگی کونم گذاشته ولمم نمیکنه

این بدترین بیست سالگی تاریخه ناموسن

خیلی احساس بی کسی میکنم

با موزیک خوابت ببره و پلی لیست بره جاهایی که نباید بره