فعلا هیچی...

کمال‌گرایی با من کاری کرده که با گرفتن همچین عکس‌هایی هم هنوز جرات نکنم پیج عکاسی خودم رو راه بندازم! بعد وقتی آدم‌هایی رو می‌بینم که با وجود هیچی خودشون رو عکاس می‌دونن و دارن کار می‌کنن حتی! شروع می‌کنم به سرزنش کردن خودم. چند وقتی هست که دوس دارم پیج عکاسی ‌مو راه بندازم تا جایی باشه که وقتی یکی ازم نمونه کار خواست چیزی برای ارائه داشته باشم. اما چون خودم عکاس‌های خفنی رو دنبال می‌کنم، مدام‌ در حال مقایسه کردن خودم با‌ اونا هستم بدون در نظر گرفتن شرایط و سابقه اون‌ها :)

ولش کن بابا غصه خوردن چیو حل کرده تا حالا ؟!

آسمان تبریز - هشت تیر چهارصد و سه

می‌گفت: آدمی‌ در جوانی بیشتر از هر موقعی می‌خواهد و کمتر از هر وقتی دارد!

من همیشه یاد دیر می‌رسم یا زود نه! خیلی‌ زوووود!

امان از هوای پنج صبح! چه هوایی بود و واقعا کاش می‌تونستم خودم رو از اون خنکی و سکوتش محروم نکنم!

نمی‌دونم چطور حساب کردم که ساعت پنج‌و نیم صبح رو مناسب بیدارشدن دیدم! از پنج و نیم تا ۸:۴۵ که باید به ورکشاپ می‌رسیدم فقط یک دوش گرفتن و اتو کردن لباس‌هام‌ بود و یه‌ نیمچه‌ آرایشی که هرچه حساب می‌کنم می‌بینم می‌شد بیشتر از نیم ساعت دیگه هم بخوابم حتی!

خیالش لطف‌های بی‌کران کرد.