زوربای یونانی

اینم بگم و برم: کتاب زندگینامه مریلین مونرو رو گوش دادم. جدا از نکاتی که لابلای کتاب در مورد مونرو فهمیدم و‌ جدا از ناقص بودن کتاب، من تازه الهام پاوه نژاد رو‌ کشف کردم. از معدود بازیگرانی بود که واقعا از کتابخوانیش‌ لذت بردم. یکی دیگه از کسایی که واقعا به نظر من حقیر ! خیلی کتابخوان قدری بود، گوینده همون کتاب سفارشی! بود. همون یه خرده هم که گوش دادم بخاطر این زن بود. بعدش حتی می خواستم برم سرچ‌کنم ببینم کیه و دیگه چیا خونده، ولی به خودم گفتم کسی که این‌کتاب. رو‌خونده، بی برو‌برگرد از خودشونه، دیگه وقعی ننهادم بهش.

اغلب کتابهای صوتی طاقچه و فیدیبو، منتخبی از کتابهای پر فروش و زرد روان شناسی هستند. راستش من یکی حتی در بدترین شرایط روحی خودم هم هیچ وقت نتونستم کتابی مثل بیا لبخند بزنیم ! بخونم و یا وقتی از بی پولی سنگ بر شکمم میبندم! به تورق کتابی مثل چگونه پولدار شویم، مشغول بشم. نه اینکه فرهیخته باشم، نه! با اینا آروم و‌خوشحال و‌مصمم نمیشم راستش. قرص مسکن هیچ وقت نتونست درد رو از یادم ببره. این همه چرت و پرت گفتم که بگم لطفا هر موقع حوصله داشتین،یه دنیا ممنون میشم بهترین کتابهای صوتی که گوش دادین رو واسم بنویسید. واقعا به چن تا کتاب قشنگ نیاز دارم . هر کتابی که بعد تموم شدنش، حس کردین کاش دوباره بخونیدش، حس خلا داشتین از نبودش: https://telegram.me/BChatBot?start=sc-9305-yCXWK6x

جلو کلمات خارجکی علامت تعجب گذاشتم و بعد شمردمشون، تو ۶ خط کوچولو، ۵ کلمه بودند. خیلی زیاده.‌ نه اینکه واقف نبودم از وجودشون، بودم! ولی دیدم کلمات فارسی نمی تانن یا اگه بتانن! جمله بندیم سنگین میشه. مثلا کلمه مشاطه و مشاطه گر و مشاطه گری، خیلی زیبان ولی یه ایرونی جای میکاپ بگه مشاطه، اسکول میشه! آرایش هم اون قلب پیام ره منتقل نمی کنه برام! ولی جدی چرا روز بروز انتقال حس و معنا با زبان فارسی سخت تر میشه.🚶‍♀

ولی امسال یکی از قشنگترین اردیبهشت های عمرم رو دیدم. طبیعت دلش می خواست یکی از زیباترین ورژنهای! خودش رو به نمایش بذاره. انگااری یه‌ نچرال بیوتی! تصمیم گرفته بود بالاخره اجازه بده یه میکاپ آرتیست ! خفن، قشنگترین آرایشی که بهش میاد رو روش‌ اجرا کنه: وحشی، طبیعی و زیبا و زیبا

با صدای رعد و‌برق چشمام رو باز کردم و همون اول با ابرها چشم تو چشم شدم. یه لحظه نمی تونستم بفهمم کجام! بعد کم کم. میله های پنجره و کف زمینی که کف دستم رو بهش چسبونده بودم، بهم حالی کرد باز دیشب تو‌خواب پتو بالشم رو برداشتم و کف زمین کنار پنجره خوابیدم.‌ دختر عمه چند روز پیش سرش رو از رو گوشی برداشت و گفت بالاخره دانشمندا فهمیدن خوابیدن روی زمین به آدم احساس آرامش میده! با تعجب گفتم مگه از قبل نمی دونستند؟!بی هوا گفت نه، فقط ما غیر دانشمندا می دونستیم خب! به هم نگاه کردیم و بعد به جمله ش‌خندیدیم. ولی من فکر می کردم من تموم عمرم هر شبی پریشون بودم به زمین پناه بردم و‌کف دستام رو چسبوندم بهش و بعد خوابم برده. بچگیام فک می کردم زمین یه آدم خیلی خیلی پیره مثل مامان بابا بزرگا و من کف دستم رو میذارم رو قلبش و آروم می گیرم. به گمونم از همون موقع باید مطمئن میشدم روح یه دختر سرخپوست بیقرار، بعد مرگش، در من دمیده شده.

🎶 آرزو می کردم که دوستت می داشتم در روزگاری که شمع حاکم بود و هیزم و بادبزن های ساخت اسپانیا و نامه ها ی نوشته با پر و پیراهن های تافته‌ی رنگارنگ. نه در روزگار موسیقی دیسکو و ماشین های فراری و شلوارهای جین چل تکه. آرزو می کردم تو را در روزگار دیگری می دیدم روزگاری که گنجشکان حاکم بودند آهوان، پلیکان ها یا پریان دریایی . نقاشان، موسیقی دان‌ها، شاعران، عاشقان، کودکان و یا دیوانه ها. آرزو می کردم که تو از آنِ من بودی در روزگاری که بر گل ستم نبود بر شعر، بر نی و بر لطافت زنان. اما افسوس دیر رسیده ایم ما گل عشق را می کاویم در روزگاری که عشق را نمی شناسد. نزار قبانی https://www.instagram.com/reel/C7HC84_tHzA/?igsh=bjA1NXIzM2tnbzlw

🎶 آرزو می کردم که دوستت می داشتم در روزگاری که شمع حاکم بود و هیزم و بادبزن های ساخت اسپانیا و نامه ها ی نوشته با پر و پیراهن های تافته‌ی رنگارنگ. نه در روزگار موسیقی دیسکو و ماشین های فراری و شلوارهای جین چل تکه. آرزو می کردم تو را در روزگار دیگری می دیدم روزگاری که گنجشکان حاکم بودند آهوان، پلیکان ها یا پریان دریایی . نقاشان، موسیقی دان‌ها، شاعران، عاشقان، کودکان و یا دیوانه ها. آرزو می کردم که تو از آنِ من بودی در روزگاری که بر گل ستم نبود بر شعر، بر نی و بر لطافت زنان. اما افسوس دیر رسیده ایم ما گل عشق را می کاویم در روزگاری که عشق را نمی شناسد. 👤نزار قبانی

خودم؟ راستش از مرگ، خوشحال نمیشم. بخصوص مرگ کسایی که باید قبل مرگ جواب زیادی پس بدن و رازهای زیادی رو بر ملا کنند. اما آیا ناراحتم؟ خب جواب معلومه.... شاعر میفرماد وقتی نباشه دریا به قطره اکتفا کن: )))

این رو یکی از بچه های گروه پژوهشی که تقریبا از همه جا دنیا هستند گذاشته. یادمه موقع‌ مسابقات فوتبال هم بچه‌های گروه. با باخت تیم خیلی همدلی کردند و همون موقع مردم داشتن تو خیابونا می رقصیدند. اون‌موقع بعضی هم وطنا سعی می کردند که براشون توضیح بدن قضیه از چی قراره، ولی انگار فهم این توضیحات حتی برای بعضی از بچه های کشورهای دیگه خاورمیانه قفله. اونا نمی تونن بفهمن و ما نمی تونیم توضیح بدیم که چرا برای اون‌چیزهایی که باید خوشحال باشیم، ناراحتیم و برای اتفاقات ناراحت کننده، خوشحال میشیم... ولی این نکته رو‌ میشه براشون توضیح داد که این گروه نه فقط بعضی‌کلمات اصیل و‌ نجیب‌ رو به ابتذال کشید‌ که باورهامون رو به گند کشید و مفهوم احساسات و شادی و غمهای نرمال بشری رو‌ کاملا برای یه ملت دگرگون کرد...